σύσπαστος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	σύσπαστος	η	σύσπαστη	το	σύσπαστο
γενική	του	σύσπαστου	της	σύσπαστης	του	σύσπαστου
αιτιατική	τον	σύσπαστο	τη	σύσπαστη	το	σύσπαστο
κλητική		σύσπαστε		σύσπαστη		σύσπαστο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	σύσπαστοι	οι	σύσπαστες	τα	σύσπαστα
γενική	των	σύσπαστων	των	σύσπαστων	των	σύσπαστων
αιτιατική	τους	σύσπαστους	τις	σύσπαστες	τα	σύσπαστα
κλητική		σύσπαστοι		σύσπαστες		σύσπαστα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σύσπαστος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύσπαστος (που μπορεί να συμπτυχθεί). Μορφολογικά αναλύεται σε σύ- + σπαστός.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsi.spa.stos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐σπα‐στος

Επίθετο

σύσπαστος, -η, -ο

1. που μπορεί να μαζεύεται, να συμπτύσσεται ή να κλείνει με σύσπαση

   ≈ συνώνυμα: σπαστός, πτυσσόμενος

2. (ιατρική) που έχει παρουσιάσει συστολή και δυσκαμψία

   → χρειάζεται παράθεμα που να εξηγεί

Συγγενικά

• σύσπαστο (ουδέτερο)

→ δείτε τις λέξεις και, συσπώ, σύν και σπάω / σπάζω

Μεταφράσεις

    σύσπαστος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	σύσπαστος	τὸ	σύσπαστον
γενική	τοῦ/τῆς	συσπάστου	τοῦ	συσπάστου
δοτική	τῷ/τῇ	συσπάστῳ	τῷ	συσπάστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σύσπαστον	τὸ	σύσπαστον
κλητική ὦ!		σύσπαστε		σύσπαστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σύσπαστοι	τὰ	σύσπαστᾰ
γενική	τῶν	συσπάστων	τῶν	συσπάστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	συσπάστοις	τοῖς	συσπάστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	συσπάστους	τὰ	σύσπαστᾰ
κλητική ὦ!		σύσπαστοι		σύσπαστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	συσπάστω	τὼ	συσπάστω
γεν-δοτ	τοῖν	συσπάστοιν	τοῖν	συσπάστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σύσπαστος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύσπαστος. Μορφολογικά αναλύεται σε σύ- + σπαστός → δείτε τη λέξη συσπώ.

Επίθετο

σύσπαστος, -ος, -ον

• που μπορεί να συμπτυχθεί, σύσπαστος

  άλλες μορφές: συσπαστός

Παράγωγα

• σύσπαστον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συσπάω, σύν και σπάω

Πηγές

• σύσπαστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύσπαστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.