μούσα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μούσα	οι	μούσες
γενική	της	μούσας	των	μουσών
αιτιατική	τη	μούσα	τις	μούσες
κλητική		μούσα		μούσες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μούσα < αρχαία ελληνική Μοῦσα / μοῦσα

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈmu.sa/

Ουσιαστικό

μούσα θηλυκό

1. (ελληνική μυθολογία) κάθε μια από τις εννέα Μούσες, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, προστάτιδες των τεχνών
2. (μεταφορικά) (κατʼ επέκταση) πρόσωπο που αποτελεί πηγή της έμπνευσης για έναν δημιουργό

Υπώνυμα

1. Καλλιόπη (επική ποίηση)
2. Κλειώ (ιστορία)
3. Ερατώ (λυρική ποίηση)
4. Ευτέρπη (μουσική)
5. Μελπομένη (τραγωδία)
6. Πολύμνια (ιερή ποίηση)
7. Τερψιχόρη (χορός)
8. Θάλεια (κωμωδία)
9. Ουρανία (αστρονομία)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις μουσική και μουσείο

Δείτε επίσης

• μούσα στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    μούσα

αγγλικά : muse (en) βρετονικά : muzenn (br), muzz! γαλλικά : muse (fr) γερμανικά : Muse (de) δανικά : muse (da) εσπεράντο : muzo (eo) ιντερλίνγκουα : musa (ia) ισπανικά : musa (es) ιταλικά : Muse (it) λατινικά : Musa (la) λουξεμβουργιανά : Muse (lb) νορβηγικά : muse (no) ολλανδικά : Muse (nl) πολωνικά : muza (pl) πορτογαλικά : musa (pt) ρωσικά : муза (ru) (muza) σερβικά : музе (sr) (muze) σουηδικά : Musa (sv) φινλανδικά : muusa (fi)