Κλειώ

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	Κλειώ
γενική	της	Κλειώς & Κλειούς
αιτιατική	την	Κλειώ
κλητική		Κλειώ
Η γενική ενικού -ούς είναι λόγια, αρχαιόπρεπη.
Κατηγορία όπως «ηχώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Κλειώ < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική Κλειώ

Προφορά

ΔΦΑ : /kliˈo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : Κλει‐ώ

Κύριο όνομα

Κλειώ θηλυκό

1. (ελληνική μυθολογία) μία από τις εννέα μούσες, η προστάτιδα της ιστορίας

     Σήμερα έχουμε διαγώνισμα αρχαίων ελληνικών στην Κλειώ, το πρώτο κεφάλαιο των Ιστοριών του Ηρόδοτου.

2. γυναικείο όνομα

Δείτε επίσης

• Κλειώ στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    Κλειώ

γαλλικά : Clio (fr) πολωνικά : Klio (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	Κλειώ
γενική	τῆς	Κλειοῦς
δοτική	τῇ	Κλειοῖ
αιτιατική	τὴν	Κλειώ
κλητική ὦ!		Κλειοῖ
Και γενική τῆς Κλεοῦς (metri gr. codd. recc. μετρική ανάγκη, σε κώδικες)
3η κλίση, ομάδα 'ἠχώ', Κατηγορία 'ἠχώ' όπως «ἠχώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Κλειώ < κλείω και κλέω και κλεΐζω (εγκωμιάζω) (διάφορο του κλείω που σήμαινε κλείνω, αποφράσσω)

Κύριο όνομα

Κλειώ θηλυκό

• (ελληνική μυθολογία) γυναικείο όνομα, μία από τις εννέα μοῦσες → δείτε την Κλειώ

Πηγές

• Κλειώ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Κλειώ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.