κλείω

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κλείω < αρχαία ελληνική κλείω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkli.o/

Ρήμα

κλείω

• (λόγιο) κλείνω (απαντά σε σύνθετα ρήματα)

Σύνθετα

• αποκλείω
• εγκλείω
• εμπερικλείω
• εσωκλείω
• περικλείω

Μεταφράσεις

    κλείω

→ δείτε τη λέξη κλείνω

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

κλείω < → δείτε τη λέξη κλείς. Από θέμα κλαϝ- > κλαϝ-j-ω > κλα-ί-ω > Ιωνικό κλη-ΐ-ω > κλῄω στην Παλαιά Αττική > κλείω στην Αττική διάλεκτο από τον 4ο αι. και μετά. (Συγγενική η λατινική claudo).

Πρόσληψη -σ- στον παθητικό μέλλοντα και αόριστο, στον μεταγενέστερο παθητικό παρακείμενο, και σε παράγωγα (κλειστός)

Αρχικοί χρόνοι	Ενεργητική φωνή	Μέση-Παθητική φωνή
Ενεστώτας	κλείω	κλείομαι
Παρατατικός	ἔκλειον	ἐκλειόμην
Μέλλοντας	κλείσω	κλείσομαι & κλεισθήσομαι
Αόριστος	ἔκλεισα	ἐκλεισάμην & ἐκλείσθην
Παρακείμενος	κέκλεικα	κέκλειμαι, μεταγεν: κέκλεισμαι
Υπερσυντέλικος	ἐκεκλείκειν	ἐκεκλείμην, μεταγεν: ἐκεκλείσμην
Συντελ.Μέλλ.	κεκλεικώς ἔσομαι

Ρήμα

κλείω ή παλαιότερο κλῄω

• κλείνω

Σημειώσεις

• Η γραφή με -ει- και με -η- απαντάται σε όλους τους χρόνους.

Σύνθετα

• ἀντικατακλείω
• ἀποκλείω
• διακλείω
• ἐγκατακλείω
• ἐγκλείω
• εἰσαποκλείω
• εἰσκλείω
• ἐκκλείω
• ἐμπερικλείω
• ἐναποκλείω
• ἐνικλείω (επικό του ἐγκλείω)
• ἐπικλείω (με την έννοια 'κλείνω' )
• κατακλείω
• παρακλείω
• περικλείω
• προαποκλείω
• προσκατακλείω
• προσκλείω
• συγκατακλείω
• συγκλείω
• συμπερικλείω
• συναποκλείω
• ὑποκατακλείω
• ὑποκλείω

Συγγενικές λέξεις

• κλεῖθρον, κλῇθρον
• κλείς, κλῄς, κλειδίον
• κλεῖσις, κλῇσις ("κατηγορία")
• κλεῖσμα
• κλειστός, κλῃστός
• κλοιός

Κλίση

    κλείω

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλείω κλείω κλείοιμι - σύ κλείεις κλείῃς κλείοις κλεῖε οὖτος κλείει κλείῃ κλείοι κλειέτω ἡμεῖς κλείομεν κλείωμεν κλείοιμεν - ὑμεῖς κλείετε κλείητε κλείοιτε κλείετε οὗτοι κλείουσι(ν) κλείωσι(ν) κλείοιεν κλειόντων / κλειέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλείειν κλείων κλείουσα κλεῖον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔκλειον - - - σύ ἔκλειες - - - οὖτος ἔκλειε - - - ἡμεῖς ἐκλείομεν - - - ὑμεῖς ἐκλείετε - - - οὗτοι ἔκλειον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλείσω - κλείσοιμι - σύ κλείσεις - κλείσοις - οὗτος κλείσει - κλείσοι - ἡμεῖς κλείσομεν - κλείσοιμεν - ὑμεῖς κλείσετε - κλείσοιτε - οὗτοι κλείσουσι(ν) - κλείσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλείσειν κλείσων κλείσουσα κλεῖσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔκλεισα κλείσω κλείσαιμι - σύ ἔκλεισας κλείσῃς κλείσαις / κλείσειας κλεῖον οὗτος ἔκλεισε κλείσῃ κλείσαι / κλείσειεν κλεισάτω ἡμεῖς ἐκλείσαμεν κλείσωμεν κλείσαιμεν - ὑμεῖς ἐκλείσατε κλείσητε κλείσαιτε κλείσατε οὗτοι ἔκλεισαν κλείσωσι(ν) κλείσαιεν / κλείσειαν κλεισάντων / κλεισάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλεῖσαι κλείσας κλείσασα κλεῖσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κέκλεικα κεκλείκω / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός ὦ κεκλείκοιμι / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός εἴην - σύ κέκλεικας κεκλείκῃς / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός ᾖς κεκλείκοις / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός εἴης κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός ἴσθι οὗτος κέκλεικε κεκλείκῃ / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός ᾖ κεκλείκοι / κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός εἴη κεκλεικώς, κεκλεικυῖα, κεκλεικός ἔστω ἡμεῖς κεκλείκαμεν κεκλείκωμεν / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα ὦμεν κεκλείκοιμεν / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς κεκλείκατε κεκλείκητε / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα ἦτε κεκλείκοιτε / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα εἴητε/εἶτε κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα ἔστε οὗτοι κεκλείκασι(ν) κεκλείκωσι(ν) / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα ὦσι(ν) κεκλείκοιεν / κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα εἴησαν/εἶεν κεκλεικότες, κεκλεικυῖαι, κεκλεικότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κεκλεικέναι κεκλεικώς κεκλεικυῖα κεκλεικός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκεκλείκειν - - - σύ ἐκεκλείκεις - - - οὖτος ἐκεκλείκει - - - ἡμεῖς ἐκεκλείκεμεν - - - ὑμεῖς ἐκεκλείκετε - - - οὗτοι ἐκεκλείκεσαν - - -

    κλείομαι

Μέσος / Παθητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλείομαι κλείωμαι κλειοίμην - σύ κλείῃ / κλείει κλείῃ κλείοιο κλείου οὗτος κλείεται κλείηται κλείοιτο κλειέσθω ἡμεῖς κλειόμεθα κλειώμεθα κλειοίμεθα - ὑμεῖς κλείεσθε κλείησθε κλείοισθε κλείεσθε οὗτοι κλείονται κλείωνται κλείοιντο κλειέσθων / κλειέσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλείεσθαι κλειόμενος κλειομένη κλειόμενον Μέσος / Παθητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκλειόμην - - - σύ ἐκλείου - - - οὗτος ἐκλείετο - - - ἡμεῖς ἐκλειόμεθα - - - ὑμεῖς ἐκλείεσθε - - - οὗτοι ἐκλείοντο - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλείσομαι - κλεισοίμην - σύ κλείσῃ / κλείσει - κλείσοιο - οὖτος κλείσεται - κλείσοιτο - ἡμεῖς κλεισόμεθα - κλεισοίμεθα - ὑμεῖς κλείσεσθε - κλείσοισθε - οὗτοι κλείσονται - κλείσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλείσεσθαι κλεισόμενος κλεισομένη κλεισόμενον Παθητικός Μέλλοντας α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλεισθήσομαι - κλεισθησοίμην - σύ κλεισθήσῃ / κλεισθήσει - κλεισθήσοιο - οὖτος κλεισθήσεται - κλεισθήσοιτο - ἡμεῖς κλεισθησόμεθα - κλεισθησοίμεθα - ὑμεῖς κλεισθήσεσθε - κλεισθήσοισθε - οὗτοι κλεισθήσονται - κλεισθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλεισθήσεσθαι κλεισθησόμενος κλεισθησομένη κλεισθησόμενον Μέσος Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκλεισάμην κλείσωμαι κλεισαίμην - σύ ἐκλείσω κλείσῃ κλείσαιο κλεῖσαι οὖτος ἐκλείσατο κλείσηται κλείσαιτο κλεισάσθω ἡμεῖς ἐκλεισάμεθα κλεισώμεθα κλεισαίμεθα - ὑμεῖς ἐκλείσασθε κλείσησθε κλείσαισθε κλείσασθε οὗτοι ἐκλείσαντο κλείσωνται κλείσαιντο κλεισάσθων / κλεισάσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλείσασθαι κλεισάμενος κλεισαμένη κλεισάμενον Παθητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκλείσθην κλεισθῶ κλεισθείην - σύ ἐκλείσθης κλεισθῇς κλεισθείης κλείσθητι οὖτος ἐκλείσθη κλεισθῇ κλεισθείη κλεισθήτω ἡμεῖς ἐκλείσθημεν κλεισθῶμεν κλεισθείημεν / κλεισθεῖμεν - ὑμεῖς ἐκλείσθητε κλεισθῆτε κλεισθείητε / κλεισθεῖτε κλείσθητε οὗτοι ἐκλείσθησαν κλεισθῶσι(ν) κλεισθείησαν / κλεισθεῖεν κλεισθέντων / κλεισθήτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλεισθῆναι κλεισθείς κλεισθεῖσα κλεισθέν Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κέκλειμαι κεκλειμένος ὦ κεκλειμένος εἴην - σύ κέκλεισαι κεκλειμένος ᾖς κεκλειμένος εἴης κέκλεισο οὖτος κέκλειται κεκλειμένος ᾖ κεκλειμένος εἴης κεκλείσθω ἡμεῖς κεκλείμεθα κεκλειμένοι ὦμεν κεκλειμένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς κέκλεισθε κεκλειμένοι ἦτε κεκλειμένοι εἴητε/εἶτε κέκλεισθε οὗτοι κέκλεινται κεκλειμένοι ὦσι(ν) κεκλειμένοι εἴησαν/εἶεν κεκλείσθων / κεκλείσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή πεποίησθαι κεκλειμένος κεκλειμένη κεκλειμένον Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κέκλεισμαι κεκλεισμένος ὦ κεκλεισμένος εἴην - σύ κέκλεισαι κεκλεισμένος ᾖς κεκλεισμένος εἴης κέκλεισο οὖτος κέκλεισται κεκλεισμένος ᾖ κεκλεισμένος εἴης κεκλείσθω ἡμεῖς κεκλείσμεθα κεκλεισμένοι ὦμεν κεκλεισμένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς κέκλεισθε κεκλεισμένοι ἦτε κεκλεισμένοι εἴητε/εἶτε κέκλεισθε οὗτοι κεκλεισμένοι εἰσί(ν) κεκλεισμένοι ὦσι(ν) κεκλεισμένοι εἴησαν/εἶεν κεκλείσθων / κεκλείσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κεκλεῖσθαι κεκλεισμένος κεκλεισμένη κεκλεισμένον Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκεκλείμην - - - σύ ἐκέκλεισο - - - οὖτος ἐκέκλειτο - - - ἡμεῖς ἐκεκλείμεθα - - - ὑμεῖς ἐκέκλεισθε - - - οὗτοι ἐκέκλειντο - - - Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκεκλείσμην - - - σύ ἐκέκλεισσο - - - οὖτος ἐκέκλεισστο - - - ἡμεῖς ἐκεκλείσμεθα - - - ὑμεῖς ἐκέκλεισσθε - - - οὗτοι κεκλεισμένοι ἦσαν - - -

Ετυμολογία 2

κλείω επικός τύπος  < κλέω

Ρήμα

κλείω

• επικός τύπος του κλέω (με σημασία: "εγκωμιάζω")

Ετυμολογία 3

κλείω επικός τύπος < κλέω < καλέω. Δείτε και κλῄζω

Ρήμα

κλείω

• επικός τύπος του κλέω (με σημασία: "καλώ"), άλλης μορφής του καλέω

Σύνθετα

• μετακλείω ("καλώ με νέο όνομα")

Αναφορές

• κλείω στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «κλείω» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.