κλείς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κλείς < πρωτοελληνική *klāwī́ds < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kleh₂us (μέσο ασφάλισης / κλειδώματος)

Ουσιαστικό

κλείς θηλυκό

1. αυτό που εξυπηρετεί στο κλείσιμο
2. μοχλός ή μάνταλο, σύρτης, που σύρεται έξω ή μέσα με λουκέτο ή ιμάντα
3. κλειδί ή είδος γάντζου ή άγκιστου, μέσω του οποίου σφαλιζόταν ή απασφαλιζόταν απέξω η αμπάρα
4. κλειδί
5. (μεταφορικά) επιβεβλημένη ησυχία
6. άγκιστρο ή γλώσσα πόρπης, αγκράφας
7. κλείδα ώμου, που ονομάστηκε ούτως, επειδή <<κλειδώνει>> το λαιμό και το θώρακα μαζί
8. κωπηλατικός πάγκος, που κλείδωνε μαζί τις πλευρές του πλοίου
9. πορθμός θάλασσας, χαμηλή νησίδα, ξέρα μίας χώρας
10. στενό, ισθμός