κηπουρός

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κηπουρός	οι	κηπουροί
γενική	του	κηπουρού	των	κηπουρών
αιτιατική	τον	κηπουρό	τους	κηπουρούς
κλητική		κηπουρέ		κηπουροί
όπως «αγρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηπουρός < αρχαία ελληνική κηπουρικός < κηπουρός < κῆπος + *ϝορ- (< ὁράω)

Προφορά

ΔΦΑ : /cipuˈros/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κη‐που‐ρός

Ουσιαστικό

κηπουρός αρσενικό ή θηλυκό

• που έχει για δουλειά την φροντίδα του κήπου, ο περιβολάρης.

  Θα ’θελα να ’μουν κηπουρός / σ’ έναν κοραλλένιο κήπο στο βυθό (Βαγγέλης Γερμανός, Ο κηπουρός, από τον δίσκο Τα μπαράκια, 1982)

Συγγενικές λέξεις

• ανθοκηπουρική
• αρχικηπουρός
• κηπουρική
• κηπουρικός
• → δείτε τις λέξεις κήπος και ορώ

Μεταφράσεις

    κηπουρός

αγγλικά : gardener (en) γαλλικά : jardinier (fr)

εσπεράντο : ĝardenisto (eo) τουρκικά : bahçıvan (tr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κηπουρός < κῆπος + οὖρος

Ουσιαστικό

κηπουρός αρσενικό, θηλυκό

• αυτός που φροντίζει και καλλιεργεί κήπο, περιβόλι, φυτεία

  δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστιν (Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, 20.15)

  Κηπουρὸς ἀρδεύων λάχανα (τίτλος ιστορίας του Αισώπου)