δυσχερής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δυσχερής	η	δυσχερής	το	δυσχερές
γενική	του	δυσχερούς*	της	δυσχερούς	του	δυσχερούς
αιτιατική	τον	δυσχερή	τη	δυσχερή	το	δυσχερές
κλητική		δυσχερή(ς)		δυσχερής		δυσχερές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δυσχερείς	οι	δυσχερείς	τα	δυσχερή
γενική	των	δυσχερών	των	δυσχερών	των	δυσχερών
αιτιατική	τους	δυσχερείς	τις	δυσχερείς	τα	δυσχερή
κλητική		δυσχερείς		δυσχερείς		δυσχερή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσχερής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δυσχερής, αβέβαιης ετυμολογίας

Επίθετο

δυσχερής

• που εμφανίζει δυσκολίες και προβλήματα σε αρκετά μεγάλο βαθμό, δεν επιτυγχάνεται εύκολα

  ⮡  η θέση μου είναι δυσχερής, βρίσκομαι σε δυσχερή θέση

Συγγενικά

• δυσχέρεια
• δυσχερώς

Μεταφράσεις

    δυσχερής

γαλλικά : difficile (fr)

Πηγές

• δυσχερής - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δυσχερής	τὸ	δυσχερές
γενική	τοῦ/τῆς	δυσχεροῦς	τοῦ	δυσχεροῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δυσχερεῖ	τῷ	δυσχερεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δυσχερῆ	τὸ	δυσχερές
κλητική ὦ!		δυσχερές		δυσχερές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δυσχερεῖς	τὰ	δυσχερῆ
γενική	τῶν	δυσχερῶν	τῶν	δυσχερῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δυσχερέσῐ(ν)	τοῖς	δυσχερέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δυσχερεῖς	τὰ	δυσχερῆ
κλητική ὦ!		δυσχερεῖς		δυσχερῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δυσχερεῖ	τὼ	δυσχερεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δυσχεροῖν	τοῖν	δυσχεροῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δυσχερής < αβέβαιης ετυμολογίας. Αμφισβητούνται οι εκδοχές δυσ- + χείρ ή δυσ- + χαίρω

Επίθετο

δυσχερής

1. αυτός που δύσκολα παίρνει κάποιος στα χέρια του ή δύσκολος στον χειρισμό, στον έλεγχο, στη διακυβέρνηση, δυσκολοκυβέρνητος, δυσοικονόμητος
2. (για πράγματα) ενοχλητικός, εκνευριστικός, θλιβερός
3. (για επιχειρήματα) αντικρουόμενος, αντιφατικός, παραπειστικός
4. (για πρόσωπα) δύστροπος, εχθρικός, μισητός, ιδιότροπος

Αντώνυμα

• εὐχερής

Συγγενικά

• δυσχέρεια
• ἀντιδυσχεραίνω
• δυσχεραινόντως
• δυσχέρανσις
• δυσχεραντέον
• δυσχεραντικός
• προσδυσχεραίνω
• ὑποδυσχεραίνω

Πηγές

• δυσχερής - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δυσχερής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δυσχερής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.