διπλωμάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διπλωμάτης	οι	διπλωμάτες
γενική	του	διπλωμάτη	των	διπλωματών
αιτιατική	τον	διπλωμάτη	τους	διπλωμάτες
κλητική		διπλωμάτη		διπλωμάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διπλωμάτης < λόγιο ενδογενές δάνειο: (άμεσο δάνειο) γαλλική diplomate < diplomatique < λατινική diploma + -ique < αρχαία ελληνική δίπλωμα < διπλόω / διπλῶ < διπλόος / διπλοῦς < δύο < πρωτοελληνική *dúwō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dwóh₁ (δύο)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.ploˈma.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐πλω‐μά‐της

Ουσιαστικό

διπλωμάτης αρσενικό (θηλυκό: διπλωμάτης & διπλωμάτισσα & ((καθαρεύουσα)) διπλωμάτις)

1. (επάγγελμα) υπάλληλος ή κρατικός λειτουργός που εκπροσωπεί το κράτος του σε ξένη χώρα και προασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του και τον συμπολιτών του
2. (μεταφορικά) άνθρωπος που ξέρει να «ελίσσεται» στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους και να αντεπεξέρχεται στις δύσκολες καταστάσεις με ικανότητα, επιδεξιότητα, σύνεση και (ενδεχομένως) πονηριά
3. (λαϊκότροπο) Ο καταφερτζής άνθρωπος που έχει πειθώ και ξέρει να σε ρίχνει.

Συγγενικά

διπλωματία διπλωματικά διπλωματική διπλωματικός διπλωματικότητα διπλωμάτισσα → δείτε τις λέξεις δίπλωμα, διπλός και δύο

Μεταφράσεις

    διπλωμάτης

αγγλικά : diplomat (en) γαλλικά : diplomate (fr) γερμανικά : Diplomat (de) πολωνικά : dyplomata (pl) ρουμανικά : diplomat (ro) σερβοκροατικά : дипломат (sh) (diplomat) τουρκικά : diplomat (tr) φινλανδικά : diplomaatti (fi)

Αναφορές

• διπλωμάτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας