υπάλληλος

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

1. για το επίθετο < (λόγιο) αρχαία ελληνική ὑπάλληλος (επίθετο: υπαγόμενος) από συγχώνευση της φράσης ὑπ' ἀλλήλους.
2. για το ουσιαστικό < ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου: υπάλληλος, (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική employé

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈpa.li.lɔs/

Επίθετο

πτώση	ενικός
ονομαστική	υπάλληλος	υπάλληλη	υπάλληλο
γενική	υπάλληλου	υπάλληλης	υπάλληλου
αιτιατική	υπάλληλο	υπάλληλη	υπάλληλο
κλητική	υπάλληλε	υπάλληλη	υπάλληλο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	υπάλληλοι	υπάλληλες	υπάλληλα
γενική	υπάλληλων	υπάλληλων	υπάλληλων
αιτιατική	υπάλληλους	υπάλληλες	υπάλληλα
κλητική	υπάλληλοι	υπάλληλες	υπάλληλα

υπάλληλος, -η, -ο

• (λογική, για έννοιες) που διαφέρουν ως προς το πλάτος· η μία είναι ευρύτερη ενώ η άλλη στενότερη, υπάγεται στην πρώτη

  υπάλληλες έννοιες, υπάλληλες κρίσεις

Μεταφράσεις

    υπάλληλος

Ουσιαστικό

πτώσεις  ↓	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υπάλληλος	οι	υπάλληλοι
γενική	του	υπαλλήλου & υπάλληλου	των	υπαλλήλων
αιτιατική	τον	υπάλληλο	τους	υπαλλήλους & υπάλληλους
κλητική		υπάλληλε		υπάλληλοι
Παράρτημα

υπάλληλος αρσενικό ή θηλυκό

• αυτός/αυτή που εργάζεται με σχέση εξαρτημένης εργασίας και πληρώνεται με μισθό

Παράγωγες λέξεις

• υπαλληλάκος
• υπαλληλίσκος

Σύνθετα

• εμποροϋπάλληλος
• εργατοϋπάλληλος
• ξενοδοχοϋπάλληλος
• τραπεζοϋπάλληλος

Μεταφράσεις

    υπάλληλος

αγγλικά : employee (en), clerk (en) βουλγαρικά : служител (bg) γαλλικά : employé (fr)