δίγλωσσος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δίγλωσσος	η	δίγλωσση	το	δίγλωσσο
γενική	του	δίγλωσσου	της	δίγλωσσης	του	δίγλωσσου
αιτιατική	τον	δίγλωσσο	τη	δίγλωσση	το	δίγλωσσο
κλητική		δίγλωσσε		δίγλωσση		δίγλωσσο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δίγλωσσοι	οι	δίγλωσσες	τα	δίγλωσσα
γενική	των	δίγλωσσων	των	δίγλωσσων	των	δίγλωσσων
αιτιατική	τους	δίγλωσσους	τις	δίγλωσσες	τα	δίγλωσσα
κλητική		δίγλωσσοι		δίγλωσσες		δίγλωσσα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δίγλωσσος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δίγλωσσος. Μορφολογικά αναλύεται σε δί-((< {{λ|δίς|grc) + -γλωσσος

δίγλωσσος, -η, -ο

που μεταχειρίζεται δύο μητρικές γλώσσες
≠ αντώνυμα: μονόγλωσσος
που έχει γραφτεί σε δύο γλώσσες
(κακόσημο) που διατυπώνει διαφορετικές απόψεις ανάλογα με την περίσταση
≈ συνώνυμα: υποκριτής

δίγλωσσος

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	δίγλωσσος	τὸ	δίγλωσσον
γενική	τοῦ/τῆς	διγλώσσου	τοῦ	διγλώσσου
δοτική	τῷ/τῇ	διγλώσσῳ	τῷ	διγλώσσῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δίγλωσσον	τὸ	δίγλωσσον
κλητική ὦ!		δίγλωσσε		δίγλωσσον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δίγλωσσοι	τὰ	δίγλωσσᾰ
γενική	τῶν	διγλώσσων	τῶν	διγλώσσων
δοτική	τοῖς/ταῖς	διγλώσσοις	τοῖς	διγλώσσοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	διγλώσσους	τὰ	δίγλωσσᾰ
κλητική ὦ!		δίγλωσσοι		δίγλωσσᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διγλώσσω	τὼ	διγλώσσω
γεν-δοτ	τοῖν	διγλώσσοιν	τοῖν	διγλώσσοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δίγλωσσος < δί-((< {{λ|δίς|grc) + -γλωσσος

δίγλωσσος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
δίγλωσσος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.