βροτολοιγός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	βροτολοιγός	τὸ	βροτολοιγόν
γενική	τοῦ/τῆς	βροτολοιγοῦ	τοῦ	βροτολοιγοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	βροτολοιγῷ	τῷ	βροτολοιγῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	βροτολοιγόν	τὸ	βροτολοιγόν
κλητική ὦ!		βροτολοιγέ		βροτολοιγόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	βροτολοιγοί	τὰ	βροτολοιγᾰ́
γενική	τῶν	βροτολοιγῶν	τῶν	βροτολοιγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	βροτολοιγοῖς	τοῖς	βροτολοιγοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	βροτολοιγούς	τὰ	βροτολοιγᾰ́
κλητική ὦ!		βροτολοιγοί		βροτολοιγᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βροτολοιγώ	τὼ	βροτολοιγώ
γεν-δοτ	τοῖν	βροτολοιγοῖν	τοῖν	βροτολοιγοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βροτολοιγός < βροτό(ς) + λοιγός

Επίθετο

βροτολοιγός, -ός, -όν

• ο ολέθριος, που φέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή στους θνητούς, στους βροτούς

  «Ἄρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα» (φράση που λένε στον Άρη, η Αθηνά (Ε.31) και ο Απόλλωνας (Ε.455) στην 5η ραψωδία της Ιλιάδας)

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 31 (στίχοι 29-34)

  […] ἀτὰρ γλαυκῶπις Ἀθήνη
  χειρὸς ἑλοῦσ’ ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον Ἄρηα:
  «Ἄρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα
  οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς
  μάρνασθ’, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ,
  νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δ’ ἀλεώμεθα μῆνιν;»

  → δείτε μεταφράσεις στο Ἄρης

Πηγές

• βροτολοιγός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βροτολοιγός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.