μῆνις

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

μῆνις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μῆνις, -ιος/ιδος θηλυκό, μόνο στον ενικό

• οργή, θυμός

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 1

  Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος

  οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,

  Ψάλλε, θεά, τὸν τρομερὸν θυμὸν τοῦ Ἀχιλλέως,

  πῶς ἔγινε στοὺς Ἀχαιοὺς ἀρχὴ πολλῶν δακρύων·

  (Ιλιάδα, μετάφραση Πολυλά, 1923, Ιλιάδα (Πολυλάς)/α)

Άλλες μορφές

• δωρικός & αιολικός τύπος : μᾶνις

Σύνθετα

• ἄμηνις
• βαρύμηνις
• δύσμηνις
• ἔμμηνις
• ἐπιμῆνις
• θεομηνία
• πολύμηνις
• ταχύμηνις

Πηγές

• μῆνις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μῆνις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.