μῆνις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

μῆνις θηλυκό, μόνο στον ενικό

• οργή, θυμός

  ※  8ος αιώνας πκε  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 1

  Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος

  οὐλομένην, ἣ μυρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε,

  Ψάλλε, θεά, τὸν τρομερὸν θυμὸν τοῦ Ἀχιλλέως,

  πῶς ἔγινε στοὺς Ἀχαιοὺς ἀρχὴ πολλῶν δακρύων·

  (Ιλιάδα, μετάφραση Πολυλά, 1923, Ιλιάδα (Πολυλάς)/α)

Σύνθετα

• θεομηνία