ἔπος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἐπεσ-
ονομαστική	τὸ	ἔπος	τὰ	ἔπη - ἔπεᾰ
γενική	τοῦ	ἔπους - ἔπεος	τῶν	ἐπῶν - ἐπέων
δοτική	τῷ	ἔπει - ἔπεῐ̈	τοῖς	ἔπεσῐ(ν) επικοί τύποι : ἔπεσσι, ἐπέεσσι
αιτιατική	τὸ	ἔπος	τὰ	ἔπη - ἔπεα
κλητική ὦ!		ἔπος		ἔπη - ἔπεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἔπει - ἔπεε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐποῖν - ἐπέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔπος < ϝέπος ‎< (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *wékʷos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wékʷos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *wekʷ- (μιλώ)

Ουσιαστικό

ἔπος ουδέτερο

1. λόγος
2. έπος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 220

   Πηλεΐδης δ’ ἐξαῦτις ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν
   Ἀτρεΐδην προσέειπε, καὶ οὔ πω λῆγε χόλοιο

Άλλες μορφές

• ϝέπος (αιολικός τύπος )
• τὤπος (αιολική κράση)

Εκφράσεις

• ἔπος ἀδάμαντι πελάζω

Πηγές

• ἔπος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἔπος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔπος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.