ἁγνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	ἁγνός	ἁγνή	ἁγνόν	ἁγνοί	ἁγναί	ἁγνά
Γενική	ἁγνοῦ	ἁγνῆς	ἁγνοῦ	ἁγνῶν	ἁγνῶν	ἁγνῶν
Δοτική	ἁγνῷ	ἁγνῇ	ἁγνῷ	ἁγνοῖς	ἁγναῖς	ἁγνοῖς
Αιτιατική	ἁγνόν	ἁγνήν	ἁγνόν	ἁγνούς	ἁγνάς	ἁγνά
Κλητική	ἁγνέ	ἁγνή	ἁγνόν	ἁγνοί	ἁγναί	ἁγνά
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἁγνώ		ἁγνά
Γενική-Δοτική			ἁγνοῖν		ἁγναῖν

Ετυμολογία

ἁγνός < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *Hieh₂ǵ- «ευσέβεια, λατρεία». Συγγενή τα ἅζομαι, ἅγιος

Επίθετο

ἁγνός

1. αγνός, καθαρός, ιερός, αμόλυντος
2. (για κορίτσια) αγνός, παρθένος
3. αθώος (για αιματηρό έγκλημα)
4. ορθός

Πηγές

• ἁγνός στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἁγνός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.