ἁγνός

Δείτε επίσης : ἀγνώς, ἄγνος, Άγνος, αγνός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

ἁγνός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἁγνός

ἁγνός

δεν σχετίζονται, με ψιλή το ἄγνος, ἄγνον & τα συγγενικά του, ούτε το ἀγνά (ἀγανά)

σελ.48, Τόμος 1ος - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
ἁγνός - Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	ἁγνός	ἡ	ἁγνή	τὸ	ἁγνόν
γενική	τοῦ	ἁγνοῦ	τῆς	ἁγνῆς	τοῦ	ἁγνοῦ
δοτική	τῷ	ἁγνῷ	τῇ	ἁγνῇ	τῷ	ἁγνῷ
αιτιατική	τὸν	ἁγνόν	τὴν	ἁγνήν	τὸ	ἁγνόν
κλητική ὦ!		ἁγνέ		ἁγνή		ἁγνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἁγνοί	αἱ	ἁγναί	τὰ	ἁγνᾰ́
γενική	τῶν	ἁγνῶν	τῶν	ἁγνῶν	τῶν	ἁγνῶν
δοτική	τοῖς	ἁγνοῖς	ταῖς	ἁγναῖς	τοῖς	ἁγνοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἁγνούς	τὰς	ἁγνᾱ́ς	τὰ	ἁγνᾰ́
κλητική ὦ!		ἁγνοί		ἁγναί		ἁγνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἁγνώ	τὼ	ἁγνᾱ́	τὼ	ἁγνώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἁγνοῖν	τοῖν	ἁγναῖν	τοῖν	ἁγνοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ἁγνός < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁yáǵ-nós,^[1] με θέμα ἁγ- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁yaǵ- (ευλαβούμαι, τιμώ). Ομόρριζα: ἅζομαι, ἅγιος.^[2]

ετυμολογικό πεδίο
ἁγν-

↑ ἁγνός στο αγγλικό Βικιλεξικό
↑ «αγνός» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

ἁγνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἁγνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.