ψεῦδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ψευδεσ-
ονομαστική	τὸ	ψεῦδος	τὰ	ψεύδη - ψεύδεᾰ
γενική	τοῦ	ψεύδους - ψεύδεος	τῶν	ψευδῶν - ψευδέων
δοτική	τῷ	ψεύδει - ψεύδεῐ̈	τοῖς	ψεύδεσῐ (ν)
αιτιατική	τὸ	ψεῦδος	τὰ	ψεύδη - ψεύδεα
κλητική ὦ!		ψεῦδος		ψεύδη - ψεύδεα
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψεύδει - ψεύδεε
γεν-δοτ	τοῖν		ψευδοῖν - ψευδέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ψεῦδος < ψεύδω

ψεῦδος-εος ουδέτερο ( & επικός τύπος ψύθος)

ψέμα
⮡ ψεύδεσσιν θέλγειν (με τα ψέματα θέλγει -στον Όμηρο)

⮡ οὐ ψεύδεϊ τέγξω λόγον (στον Πίνδαρο)

στον Πλάτωνα έχει συχνά την έννοια του ψευδούς (του επιθέτου) και αντιστρόφως το επίθετο έχει την έννοια του ουσιαστικού (Ίσως επειδή το ψευδές, ως ουδέτερο του ψευδής αρχικά δεν ήταν σε χρήση όσο το αρσενικό και το θηλυκο. Χρησιμοποιουσαν αντ' αυτού το ψεῦδος. Το ψευδές φέρεται να μπήκε στη γλώσσα αργότερα)
(ελληνιστική σημασία) λανθασμένος
⮡ συλλογισμὸς τοῦ ψεύδους (αναληθής, εσφαλμένος, χωρίς πρόθεση ψέματος)
(ελληνιστική σημασία) φακίδες ή άλλα σημάδια στα νύχια και στη μύτη (ίσως υπήρχε πρόληψη ότι τα έβγαζαν οι ψεύτες, ή σχήμα λόγου όπως σήμερα λέγεται "μακραίνει η μύτη του ψεύτη σαν του Πινόκιο")

Εκτός από τους συνηρημένους τύπους ήταν σε χρήση και άλλοι όπως

οὐδὲν ἕρπει ψεῦδος εἰς γῆρας χρόνου: Σοφοκλής στους Ιχνευτές (κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο)

ψεῦδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ψεῦδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.