ψευδομάρτυς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ψευδομάρτυς < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ψευδομάρτυς

Ουσιαστικό

ψευδομάρτυς αρσενικό ή θηλυκό (κλιτικοί τύποι από την αρχαία κλίση στο ψευδομάρτυς)

• (λόγιο) ο ψευδομάρτυρας

Πηγές

• ψευδομάρτυρας, ψευδομάρτυς - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ουσιαστικά μεταπλαστά
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ψευδομάρτῠς	οἱ	ψευδομάρτῠρες
γενική	τοῦ	ψευδομάρτῠρος	τῶν	ψευδομαρτῠ́ρων
δοτική	τῷ	ψευδομάρτῠρῐ	τοῖς	ψευδομάρτῠσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ψευδομάρτῠρᾰ	τοὺς	ψευδομάρτῠρᾰς
κλητική ὦ!		ψευδομάρτῠς		ψευδομάρτῠρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψευδομάρτῠρε
γεν-δοτ	τοῖν		ψευδομάρτῠ́ροιν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' όπως «μάρτυς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψευδομάρτυς < ψευδο- + μάρτυς

Ουσιαστικό

ψευδομάρτυς αρσενικό

• ο ψευδομάρτυρας

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Πλάτων, Γοργίας^w, 472b

  οὐ γάρ με σὺ ἀναγκάζεις, ἀλλὰ ψευδομάρτυρας πολλοὺς κατ᾽ ἐμοῦ παρασχόμενος ἐπιχειρεῖς ἐκβάλλειν με ἐκ τῆς οὐσίας καὶ τοῦ ἀληθοῦς

Συγγενικά

• ψευδομαρτυρέω
• ψευδομαρτυρία

Πηγές

• ψευδομάρτυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψευδομάρτυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.