φάλαγξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φᾰλαγγ-
ονομαστική	ἡ	φάλαγξ	αἱ	φάλαγγες
γενική	τῆς	φάλαγγος	τῶν	φαλάγγων
δοτική	τῇ	φάλαγγῐ	ταῖς	φάλαγξῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	φάλαγγᾰ	τὰς	φάλαγγᾰς
κλητική ὦ!		φάλαγξ		φάλαγγες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φάλαγγε
γεν-δοτ	τοῖν		φαλάγγοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φάλαγξ' όπως «φάλαγξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φάλαγξ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bʰelǵ- (δοκάρι, κομμάτι ξύλο). Συγγενικά: πρωτογερμανική *balkô (> γερμανική Balken, αγγλική balk), λιθουανική balžiena (ρόπαλο), πιθανόν και η λατινική fulcio (στηρίζω)

Ουσιαστικό

φάλαγξ θηλυκό

1. (στρατιωτικός όρος) φάλαγγα στρατιωτών
   1. παράταξη μάχης
   2. σχηματισμός πεζικού
   3. το κύριο μέρος του στρατού

      ≠ αντώνυμα: κέρας

   4. στρατόπεδο
2. (αρχική σημασία) κομμάτι ξύλου
   1. κορμός δέντρου
   2. το οριζόντιο τμήμα του ξυγού, από το οποίο κρέμονται οι πλάστιγγες
   3. (στον πληθυντικό) φάλαγγες: ξύλινοι κύλινδροι που μπαίνουν κάτω από ένα βαρύ αντικείμενο, προκειμένου να μετακινηθεί
3. (ανατομία) το οστό ανάμεσα στους αρμούς των δαχτύλων των χεριών

Συγγενικά

 ετυμολογικό πεδίο 
φαλαγγ- 

• διφαλαγγάρχης
• διφαλαγγαρχία
• διφαλαγγία
• ἐκφαλαγγίζω
• φαλαγγάρχης
• φαλαγγαρχία
• φαλαγγηδόν
• φαλαγγιάω
• φαλαγγιόδηκτος
• φαλάγγιον
• φαλαγγιόπληκτος
• φαλαγγίτης
• φαλαγγιτικός
• φαλαγγομαχέω
• φαλαγγομάχης
• φαλαγγοστορύναι
• φαλαγγόω
• φαλάγγωμα
• φαλάγγωσις
• φαλαγκτήριον
• μονοφαλαγγία
• τετραφαλαγγάρχης
• τετραφαλαγγαρχία
• τετραφαλαγγία
• τριφαλαγγία
• ὑπερφαλαγγέω
• ὑπερφαλάγγησις

Πηγές

• φάλαγξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φάλαγξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.