αρμός

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αρμός	οι	αρμοί
γενική	του	αρμού	των	αρμών
αιτιατική	τον	αρμό	τους	αρμούς
κλητική		αρμέ		αρμοί
Κατηγορία όπως «αγρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αρμός< (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἁρμός

Προφορά

ΔΦΑ : /aɾˈmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : αρ‐μός

Ουσιαστικό

αρμός αρσενικό

1. το σημείο στο οποίο εφάπτονται δυο ή περισσότερες επιφάνειες
2. το κενό, σχισμή, που δημιουργείται μεταξύ δυο επιφανειών που έχουν συνενωθεί
3. οι κλειδώσεις στα κόκκαλα, η άρθρωση
4. είδος εσωτερικού σύρτη πόρτας
5. το ταίριασμα συγχορδιών και μελωδιών, δηλαδή η αρμονία

Συγγενικές λέξεις

 ετυμολογικό πεδίο 
αρμο- 

• ανάρμοστος
• αρμογή
• αρμόζω & συγγενικά, σύνθετα
• αρμοκάλυπτρο
• αρμολόγημα
• αρμολόγηση
• αρμολογώ
• αρμοστεία
• αρμοστής
• αρμόστοκος
• αρμοστός

→ και δείτε  αρμόδιος, αρμονία και την ινδοευρωπαϊκή ρίζα *ar-

Μεταφράσεις

    αρμός

αγγλικά : hinge (en), joint (en), rabbet (en) γερμανικά : Gelenk (de), Schloß (de)