φαλάγγιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	φαλάγγιον	τὰ	φαλάγγιᾰ
γενική	τοῦ	φαλαγγίου	τῶν	φαλαγγίων
δοτική	τῷ	φαλαγγίῳ	τοῖς	φαλαγγίοις
αιτιατική	τὸ	φαλάγγιον	τὰ	φαλάγγιᾰ
κλητική ὦ!		φαλάγγιον		φαλάγγιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φαλαγγίω
γεν-δοτ	τοῖν		φαλαγγίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φαλάγγιον < αρχαία ελληνική (φάλαγξ) φαλαγγ- + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

φαλάγγιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. (εντομολογία) είδος δηλητηριώδους αράχνης (το σφαλάγγι)
2. ο ιστός που υφαίνει αυτή η αράχνη
3. (φυτό) είδος φυτού (Lloydia graeca) που θεωρούνταν ότι εξουδετερώνει το δηλητήριο της αράχνης (1)
4. στρογγυλό κούτσουρο που μπαίνει κάτω από τα πλοία, για να διευκολύνει την μετακίνησή τους στην ξηρά

   ≈ συνώνυμα: κόραξ

Άλλες μορφές

• φαλαγγεῖον

Πηγές

• φαλάγγιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φαλάγγιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.