στοχαστής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στοχαστής	οι	στοχαστές
γενική	του	στοχαστή	των	στοχαστών
αιτιατική	τον	στοχαστή	τους	στοχαστές
κλητική		στοχαστή		στοχαστές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

στοχαστής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή στοχαστής (που στοχεύει, που προσπαθεί να μαντέψει) < στοχάζομαι < στόχος

στοχαστής αρσενικό

αυτός που στοχάζεται, που σκέφτεται θεωρητικά ζητήματα ή ασχολείται με θέματα υψηλού προβληματισμού (για τον άνθρωπο, την κοινωνία, τις αξίες, τη ζωή κ.λπ.)
⮡ ο Καζαντζάκης υπήρξε ένας από του σπουδαιότερους Έλληνες στοχαστές του αιώνα
ο συνειδητά σκεπτόμενος

στοχαστής

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στοχαστής	οἱ	στοχασταί
γενική	τοῦ	στοχαστοῦ	τῶν	στοχαστῶν
δοτική	τῷ	στοχαστῇ	τοῖς	στοχασταῖς
αιτιατική	τὸν	στοχαστήν	τοὺς	στοχαστᾱ́ς
κλητική ὦ!		στοχαστᾰ́		στοχασταί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στοχαστᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		στοχασταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

στοχαστής < αρχαία ελληνική στοχάζομαι, στοχασ- + -τής < στόχος

στοχαστής, -οῦ αρσενικό

(ελληνιστική κοινή)
1. που στοχεύει κάπου
2. προσπαθεί να μαντέψει τα μελλούμενα, μάντης
  ⮡ στοχαστής τῶν μελλόντων

→ και δείτε τις λέξεις στοχάζομαι και στόχος

στοχαστής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
στοχαστής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.