σπεῖρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σπεῖρᾰ	αἱ	σπεῖραι
γενική	τῆς	σπείρᾱς	τῶν	σπειρῶν
δοτική	τῇ	σπείρᾳ	ταῖς	σπείραις
αιτιατική	τὴν	σπεῖρᾰν	τὰς	σπείρᾱς
κλητική ὦ!		σπεῖρᾰ		σπεῖραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπεῖρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σπείραιν
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπεῖρα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sper- (συστρέφω, γυρίζω)

Ουσιαστικό

σπεῖρα θηλυκό

1. οτιδήποτε είναι στριμμένο ελικοειδώς ή είναι τυλιγμένο γύρω από κάτι, σπείρα
2. (ειδικότερα) η κάθε έλικα τού (1)
3. (αρχιτεκτονική) η βάση ενός κίονα ιωνικού ρυθμού
4. (μαθηματικά)
5. (στρατιωτικός όρος) στρατιωτικό σώμα διακοσίων ανδρών (δύο εκατονταρχίες, διλοχία)

   ≈ συνώνυμα: λατινικά manipulus

6. (στρατιωτικός όρος) στρατιωτική μονάδα σαν την κοόρτη

   ≈ συνώνυμα: λατινικά cohors

7. σχοινί, παλαμάρι, κάλως
8. είδος κόμμωσης
9. (θρησκεία) ομάδα ατόμων που μετέχουν σε θρησκευτική τελετή ή λατρεία
10. (πληθυντικός) σπεῖραι:
    1. οι καμπύλες, οι έλικες ενός ερπετού που είναι κουλουριασμένο
    2. οι καμπύλες, οι έλικες ενός σχοινιού που είναι κουλουριασμένο
    3. σπεῖραι βόειαι: λωρίδες από δέρμα βοδιού, που τύλιγαν οι πυγμάχοι γύρω από τα χέρια τους

       ≈ συνώνυμα: λατινικά caestus