πλήρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	πλήρης	η	πλήρης	το	πλήρες
γενική	του	πλήρους*	της	πλήρους	του	πλήρους
αιτιατική	τον	πλήρη	την	πλήρη	το	πλήρες
κλητική		πλήρη(ς)		πλήρης		πλήρες
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	πλήρεις	οι	πλήρεις	τα	πλήρη
γενική	των	πλήρων	των	πλήρων	των	πλήρων
αιτιατική	τους	πλήρεις	τις	πλήρεις	τα	πλήρη
κλητική		πλήρεις		πλήρεις		πλήρη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «πλήρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πλήρης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πλήρης < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pleh₁-

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpli.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πλή‐ρης

τονικό παρώνυμο: πληροίς

Επίθετο

πλήρης, -ης, -ες

1. που έχει γεμίσει και δε χωράει άλλο

   ≈ συνώνυμα: γεμάτος, φίσκα

   ≠ αντώνυμα: άδειος, κενός

2. με μεγάλη ποσότητα από κάτι, γεμάτος

   ⮡  πλήρης ημερών: για κάποιον που έζησε μέχρι τα βαθιά του γεράματα

   (μεταφορικά) πλήρης χαράς

3. ολοκληρωμένος, χωρίς ελλείψεις

   ≈ συνώνυμα: κομπλέ

4. στον υπέρτατο βαθμό

   ≈ συνώνυμα: μέγιστος

Συγγενικά

• πληρότητα
• πληρώ & συγγενικά
• αναπλήρωση
• υπερπλήρωση

Μεταφράσεις

    πλήρης

αγγλικά : full (en), complete (en), unabridged (en) γαλλικά : complet (fr) ρουμανικά : complet (ro)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πλήρης < υποθετικό ουσιαστικό *πλῆ-ρος < θέμα πλη- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pleh₁- + -ρος όπως και σε ομόρριζα π.χ. λατινική plerus

Επίθετο

πλήρης, -ης, -ες

• → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• πλήρης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πλήρης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.