παῖς

Νέα ελληνικά (el)

παῖς (καθαρεύουσα) < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παῖς

παῖς αρσενικό

Για την κοινή νεοελληνική → δείτε τη λέξη παιδί

σύνθετα της καθαρεύουσας:

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	παῖς	οἱ/αἱ	παῖδες
γενική	τοῦ/τῆς	παιδός	τῶν	παίδων*
δοτική	τῷ/τῇ	παιδῐ́	τοῖς/ταῖς	παισῐ́(ν) παίδεσσι (επικός)
αιτιατική	τὸν/τὴν	παῖδᾰ	τοὺς/τὰς	παῖδᾰς
κλητική ὦ!		παῖ**		παῖδες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		παιδοῖν
* Η γενική πληθυντικού τονίζεται στην παραλήγουσα παρά τον κανόνα των μονοσύλλαβων τριτόκλιτων (γενικές σε -ῶν). Δείτε τον επικό τύπο «πάϊς» με γενική πληθυντικού: παίδων. _** Εξαίρεση: η κλητική ενικού δεν είναι όμοια με την ονομαστική.
3η κλίση, Κατηγορία 'μονοσύλλαβα' όπως «εξαιρέσεις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παῖς < πρωτοελληνική *pā́wits < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *péh₂wids < *peh₂u- Συγγενή: λατινική puer, σανσκριτική पुत्र (putrá, γιος).

παῖς αρσενικό ή θηλυκό

ετυμολογικό πεδίο
παιδ-

και

παῖς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
παῖς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.