παιδιά

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παιδιά	οι	παιδιές
γενική	της	παιδιάς	των	παιδιών
αιτιατική	την	παιδιά	τις	παιδιές
κλητική		παιδιά		παιδιές
Οι καταλήξεις προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παιδιά < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παιδιά (διασκέδαση)

Προφορά 1

ΔΦΑ : /pe.ðiˈa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : παι‐δι‐ά

τονικό παρώνυμο: παιδεία, παιδία

Ουσιαστικό

παιδιά θηλυκό

1. ομαδικό παιχνίδι ή αθλοπαιδιά
2. χαριτωμένος αστεϊσμός

   ⮡  αυτό ειπώθηκε χάριν παιδιάς

Σύνθετα

• αθλοπαιδιά
• γυμνοπαιδίες

Μεταφράσεις

    παιδιά

Ετυμολογία 2

παιδιά: κλιτικός τύπος

Προφορά 2

ΔΦΑ : /peˈðʝa/ με συνίζηση

τυπογραφικός συλλαβισμός : παι‐διά

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

παιδιά ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του παιδί

  → δείτε και τη λέξη παιδία & τα παιδία παίζει

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παιδιᾱ́	αἱ	παιδιαί
γενική	τῆς	παιδιᾶς	τῶν	παιδιῶν
δοτική	τῇ	παιδιᾷ	ταῖς	παιδιαῖς
αιτιατική	τὴν	παιδιᾱ́ν	τὰς	παιδιᾱ́ς
κλητική ὦ!		παιδιᾱ́		παιδιαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παιδιᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		παιδιαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παιδιά, ήδη στον Αισχύλο (6ος, 5ος αιώνας) < (παίζω, *παίδ-jω) παιδ- + -ιά

Ουσιαστικό

παιδιά θηλυκό

1. το παιδικό παιχνίδι, και ιδιαίτερα το ομαδικό
2. η διασκέδαση των παιδιών
3. ευφυολόγημα, αστεϊσμός

Συγγενικά

• γυμνοπαιδία, γυμνοπαιδίαι
• μεταπαιδία

→ και δείτε τις λέξεις παῖς και παίζω

Πηγές

• παιδιά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παιδιά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.