ἄπαις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄπαις	οἱ/αἱ	ἄπαιδες
γενική	τοῦ/τῆς	ἄπαιδος	τῶν	ἀπαίδων
δοτική	τῷ/τῇ	ἄπαιδᾰ	τοῖς/ταῖς	ἄπαισῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄπαιδα	τοὺς/τὰς	ἄπαιδᾰς
κλητική ὦ!		ἄπαι		ἄπαιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄπαιδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπαίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἄπαις' όπως «ἄπαις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄπαις < ἄ- στερητικό + -παις (παῖς)

Ουσιαστικό

ἄπαις αρσενικό ή θηλυκό και ως επίθετο

• ο άτεκνος, η άτεκνη

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἀνδρομάχη, στίχ. 714 (713-714)

  ἀλλ᾽, εἰ τὸ κείνης δυστυχεῖ παίδων πέρι, | ἄπαιδας ἡμᾶς δεῖ καταστῆναι τέκνων;

  Αν όμως η αφεντιά της κακοτύχησε, | άτεκνοι θα ᾽πρεπε να μείνουμε κι εμείς;

  Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

Πηγές

• ἄπαις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄπαις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.