μαστροπός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	μαστροπός	οι	μαστροποί
γενική	του/της	μαστροπού	των	μαστροπών
αιτιατική	τον/τη	μαστροπό	τους/τις	μαστροπούς
κλητική		μαστροπέ		μαστροποί
Κατηγορία όπως «γιατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαστροπός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μαστροπός < μαστήρ < μαίομαι.

«Το παραγωγικό τέρμα -οπός δεν έχει ερμηνευθεί ικανοποιητικά και δεν είναι πειστική η υπόθεση ότι πρόκειται για παράγωγο τού ρήματος ἔπω «ασχολούμαι» ή τού θέματος που απαντά στα ὄψις, ὄψομαι κ.τ.ά. Η σημασία «προαγωγός, εκμαυλιστής» είναι ήδη αρχαία (στον Αριστοφάνη).»

Προφορά

ΔΦΑ : /ma.stɾoˈpos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μα‐στρο‐πός

Ουσιαστικό

μαστροπός αρσενικό ή θηλυκό

• (επάγγελμα) προαγωγός στην πορνεία

  ※  Η μακροχρόνια θητεία της στο επάγγελμα της χρησιμεύει ως βασική εκπαίδευση για το τωρινό, δηλ. το επάγγελμα της μαστροπού, της οποίας έργο είναι και η διδασκαλία των αρχών και των μυστικών του επαγγέλματος της εταίρας (Επιστημονική επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής, τομ. 10-11, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική Σχολή, 1968, σελ. 263)

Συνώνυμα

• νταβατζής

Συγγενικά

• μαστροπεία
• μαστροπεύω
• μαστροπικός
• μαστροπροδότης

Σημειώσεις

• Η λέξη συχνά γράφεται λανθασμένα με ω: *μαστρωπός

Μεταφράσεις

    μαστροπός

αγγλικά : pimp (en), procuress (en) γαλλικά : proxénète (fr) πορτογαλικά : proxeneta (pt)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	μαστροπός	οἱ/αἱ	μαστροποί
γενική	τοῦ/τῆς	μαστροποῦ	τῶν	μαστροπῶν
δοτική	τῷ/τῇ	μαστροπῷ	τοῖς/ταῖς	μαστροποῖς
αιτιατική	τὸν/τὴν	μαστροπόν	τοὺς/τὰς	μαστροπούς
κλητική ὦ!		μαστροπέ		μαστροποί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαστροπώ
γεν-δοτ	τοῖν		μαστροποῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ἰατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαστροπός, ήδη τον 5ο αιώνα < θέμα μαστρ- (< μαστήρ, μαστρός) < θέμα μασ- (μαίομαι γυρεύω, αγγίζω, φτάνω) + -οπός που δεν έχει ερμηνευτεί ικανοποιητικά.

Ουσιαστικό

μαστροπός αρσενικό ή θηλυκό

1. (επάγγελμα) μαστροπός, προαγωγός

   ≈ συνώνυμα: μάτρυλλος

2. (σε επιθετική λειτουργία, ουδέτερο)

   μαστροπὰ ἔργα τελοῦντες: μαστροπικοί (4ος αιώνας κε, Manetho astrologus [Man. 4.306])

Άλλες μορφές

• μαστροφός
• μαστρωπός

Συγγενικά

• διαμαστροπεύω
• μαστροπεία
• μαστροπεύω
• μαστροπέω
• μαστροπικός
• μαστρόπιον
• μαστροπίς
• μαστροπώδης

Πηγές

• μαστροπός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μαστροπός, μαστρωπός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.