κιθάρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κιθάρα	οι	κιθάρες
γενική	της	κιθάρας	των	κιθαρών
αιτιατική	την	κιθάρα	τις	κιθάρες
κλητική		κιθάρα		κιθάρες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κιθάρα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κιθάρα (μουσικό όργανο με σχήμα λύρας), με αλλαγή σημασίας ως σημασιολογικό δάνειο από την ιταλική chitarra^[1]

κιθάρα θηλυκό

(μουσικό όργανο) έγχορδο μουσικό όργανο, με ξύλινο ηχείο, μεγάλο βραχίονα και έξι (ή σπανιότερα, δώδεκα) χορδές, το οποίο παίζεται με τα νύχια και τα δάχτυλα

κιθάρα

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῐθάρ-α
ονομαστική	ἡ	κιθάρᾱ	αἱ	κιθάραι
γενική	τῆς	κιθάρᾱς	τῶν	κιθαρῶν
δοτική	τῇ	κιθάρᾳ	ταῖς	κιθάραις
αιτιατική	τὴν	κιθάρᾱν	τὰς	κιθάρᾱς
κλητική ὦ!		κιθάρᾱ		κιθάραι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κιθάρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κιθάραιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κιθάρα <

πιθανόν δάνειο προελληνικής προέλευσης ^[1]

πιθανόν δάνειο ανατολικής προέλευσης ^[2]

κιθάρα θηλυκό

Είδη οργάνων όπως η κιθάρα

κιθάρα (αρχαία ελληνικά)

↑ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
↑ Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

κιθάρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κιθάρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.