βροντόφωνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	βροντόφωνος	η	βροντόφωνη	το	βροντόφωνο
γενική	του	βροντόφωνου	της	βροντόφωνης	του	βροντόφωνου
αιτιατική	τον	βροντόφωνο	τη	βροντόφωνη	το	βροντόφωνο
κλητική		βροντόφωνε		βροντόφωνη		βροντόφωνο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	βροντόφωνοι	οι	βροντόφωνες	τα	βροντόφωνα
γενική	των	βροντόφωνων	των	βροντόφωνων	των	βροντόφωνων
αιτιατική	τους	βροντόφωνους	τις	βροντόφωνες	τα	βροντόφωνα
κλητική		βροντόφωνοι		βροντόφωνες		βροντόφωνα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βροντόφωνος < κληρονομημένο από την ελληνιστική κοινή βροντόφωνος. Αναλύεται σε βροντό- + -φωνος

Προφορά

ΔΦΑ : /vɾonˈdo.fo.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : βρο‐ντό‐φω‐νος

Επίθετο

βροντόφωνος, -η, -ο

• που η φωνή του είναι βροντερή, βροντώδης

Συγγενικά

• βροντόφωνα
• βροντοφωνάζω
• βροντοφωνώ
• βροντοφώνως

→ και δείτε τις λέξεις βροντή και φωνή

Μεταφράσεις

    βροντόφωνος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

βροντόφωνος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή βροντόφωνος. Αναλύεται σε βροντό- + -φωνος

Επίθετο

βροντόφωνος

• που έχει βροντώδη φωνή, βροντόφωνος

  ≈ συνώνυμα: βροντόλαλος

Κλιτικοί τύποι

• βροντοφώνην (θηλυκό, αιτιατική ενικού, (μετρική ανάγκη?))

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις βροντή και φωνή

Πηγές

• βροντόφωνος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	βροντόφωνος	τὸ	βροντόφωνον
γενική	τοῦ/τῆς	βροντοφώνου	τοῦ	βροντοφώνου
δοτική	τῷ/τῇ	βροντοφώνῳ	τῷ	βροντοφώνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	βροντόφωνον	τὸ	βροντόφωνον
κλητική ὦ!		βροντόφωνε		βροντόφωνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	βροντόφωνοι	τὰ	βροντόφωνᾰ
γενική	τῶν	βροντοφώνων	τῶν	βροντοφώνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	βροντοφώνοις	τοῖς	βροντοφώνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	βροντοφώνους	τὰ	βροντόφωνᾰ
κλητική ὦ!		βροντόφωνοι		βροντόφωνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βροντοφώνω	τὼ	βροντοφώνω
γεν-δοτ	τοῖν	βροντοφώνοιν	τοῖν	βροντοφώνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βροντόφωνος λέξη του 5ου αιώνα κ.ε. < βροντό- + -φωνος

Επίθετο

βροντόφωνος, -ος, -ον

• (όψιμη ελληνιστική κοινή) που έχει βροντώδη φωνή, βροντόφωνος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις βροντή και φωνή

Πηγές

• βροντόφωνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

  [Chry.His @DGE] Chrysippus Hierosolymitanus presbyter, Encomium in Iohannem Baptistam