-φιλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	-φιλος	η	-φιλη	το	-φιλο
γενική	του	-φιλου	της	-φιλης	του	-φιλου
αιτιατική	τον	-φιλο	τη(ν)	-φιλη	το	-φιλο
κλητική		-φιλε		-φιλη		-φιλο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	-φιλοι	οι	-φιλες	τα	-φιλα
γενική	των	-φιλων	των	-φιλων	των	-φιλων
αιτιατική	τους	-φιλους	τις	-φιλες	τα	-φιλα
κλητική		-φιλοι		-φιλες		-φιλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

-φιλος < αρχαία ελληνική -φιλος < φίλος

-φιλος, -η, -ο (επίθημα ονομάτων ουσιαστικών ή επιθέτων)

που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό
αρχαιόφιλος, Θεόφιλος, ζωόφιλος

≈ συνώνυμα: -λάτρης
(ειδικότερα) που υποστηρίζει τον λαό που δηλώνει το πρώτο συνθετικό
αγγλόφιλος, δυτικόφιλος
(βοτανική) για φυτό που ευδοκιμεί όπως ή όπου δηλώνει το πρώτο συνθετικό
υδρόφιλος

≠ αντώνυμα: -χαρής^[1]
που προτιμά ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό (με αντίθετο το -φοβος και θηλυκό ουσιαστικό σε -φιλία)
≠ αντώνυμα: -φοβος
(ιατρική) που βρίσκεται σε παθολογική κατάσταση ή έχει εξάρτηση με ό,τι δηλώνει το πρώτο συνθετικό (όπως στο θηλυκό ουσιαστικό σε -φιλία)
αιμόφιλος, παιδόφιλος

-φιλος

-φιλος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

-φιλος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -φιλος

-φιλος

που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό
ἀνθρωπόφιλος, καλλόφιλος
που γι' αυτόν αισθάνεται φιλικά ό,τι δηλώνεται στο α' συνθετικό
κοσμόφιλος (που τον αγαπά όλος ο κόσμος)
που είναι φίλος, με τα χαρακτηριστικά του πρώτου συνθετικού
ἀπόφιλος (ανάξιος φίλος)

-φιλος < φίλος

-φιλος

που αγαπάει ή έχει φιλική διάθεση προς ό,τι δηλώνει το α’ συνθετικό
χρυσόφιλος, παιδόφιλος
που γι' αυτόν αισθάνεται φιλικά ό,τι δηλώνεται στο α' συνθετικό
διΐφιλος (που τον αγαπά ο Δίας)