χρωματισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	χρωματισμός	οι	χρωματισμοί
γενική	του	χρωματισμού	των	χρωματισμών
αιτιατική	τον	χρωματισμό	τους	χρωματισμούς
κλητική		χρωματισμέ		χρωματισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χρωματισμός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή χρωματισμός < αρχαία ελληνική χρωματίζω < χρῶμα

Προφορά

ΔΦΑ : /xɾo.ma.tiˈzmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χρω‐μα‐τι‐σμός

Ουσιαστικό

χρωματισμός αρσενικό

1. (κυριολεκτικά) η εφαρμογή χρώματος σε μια επιφάνεια

   ≈ συνώνυμα: χρωμάτισμα

2. (μεταφορικά)
   1. (για την ομιλία) το ιδιαίτερο ύφος, έκφραση ή τονισμός της φωνής κατά την εκφορά λόγου
   2. (μουσική, συνήθως στον πληθυντικό) η εκφραστική μεταβολή των ήχων μιας μουσικής σύνθεσης κατά την εκτέλεση, κυρίως ως προς την ένταση, αλλά και τη χροιά.

      ⮡  Τώρα θα δοκιμάσεις να παίξεις τη σονάτα με τους χρωματισμούς που έχει σημειώσει ο ίδιος ο συνθέτης. Το piano πρέπει να είναι γλυκό, και το forte γεμάτο ένταση!

      ⮡  Οι χρωματισμοί σημειώνονται με σύμβολα, τα αρχικά γράμματα ιταλικών όρων για τον τρόπο παιξίματος.

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη χρώμα

Μεταφράσεις

    (γενικά)

γαλλικά : coloration (fr)

    (στην ομιλία)

    (στη μουσική)

αγγλικά : dynamics (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	χρωμᾰτῐσμ-
ονομαστική	ὁ	χρωματισμός	οἱ	χρωματισμοί
γενική	τοῦ	χρωματισμοῦ	τῶν	χρωματισμῶν
δοτική	τῷ	χρωματισμῷ	τοῖς	χρωματισμοῖς
αιτιατική	τὸν	χρωματισμόν	τοὺς	χρωματισμούς
κλητική ὦ!		χρωματισμέ		χρωματισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χρωματισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		χρωματισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χρωματισμός < αρχαία ελληνική χρωματίζω, χρωματισ- + -μός < χρῶμα

Ουσιαστικό

χρωματισμός αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) η ενέργεια του χρωματίζω, το χρωμάτισμα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη χρῶμα

Πηγές

• χρωματισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.