χρῶμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	χρῶμᾰ	τὰ	χρώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	χρώμᾰτος	τῶν	χρωμᾰ́των
δοτική	τῷ	χρώμᾰτῐ	τοῖς	χρώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	χρῶμᾰ	τὰ	χρώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		χρῶμᾰ		χρώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χρώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		χρωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χρῶμα < θέμα χρω- (όπως στο χρώς, στο χρώννυμι) + -μα

Ουσιαστικό

χρῶμα ουδέτερο

1. το δέρμα, η επιφάνεια του σώματος, γενικά το επιφανειακό

   ⮡  ἐκ τῶν χρωμάτων καὶ σχημάτων θεωρεῖν (Πλάτωνας) : το να βγάζει κάποιος συμπέρασμα επιδερμικά, επιφανειακά, από την εμφάνιση των πραγμάτων, από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και τα φαινόμενα

2. το χρώμα, ειδικά του δέρματος , αλλά και γενικότερα

   ⮡  χρώματα βάπτειν (Ζήνων)

   ⮡  χρώμασι καὶ σχήμασι μιμεῖσθαι (Αριστοτέλης)

3. το μακιγιάζ

   ⮡  χρώματος ἔντριψις

4. (στον πληθυντικό) τα χρώματα: κοσμήματα, στολίδια, ποικίλματα
5. (μεταφορικά) το χρώμα, η ζωντάνια, η τάση, το ύφος στο λόγο

   ⮡  χρώματα λέξεων, το στριφνόν, τὸ τυκνόν χρῶμα

   ⮡  ποιητικῆς χρώματα

6. (μεταφορικά) στη μουσική, η μουσική χροιά

   ⮡  χρώματα εὔχροα ἐκιθάρισε

   δείτε και το μεσαιωνικό χρώματα (πολιτικά κόμματα στο Βυζάντιο)

Πηγές

• χρῶμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χρῶμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.