ύφος

Δείτε επίσης : ὕφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ύφος	τα	ύφη
γενική	του	ύφους	των	υφών
αιτιατική	το	ύφος	τα	ύφη
κλητική		ύφος		ύφη
Σπάνιος ο πληθυντικός
Κατηγορία όπως «δάσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ύφος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὕφος (αρχαία σημασία: ύφανση) < ὑφή < ὑφαίνω

για τον όρο γλωσσολογίας < σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική register ^[1]

Ουσιαστικό

ύφος ουδέτερο

ο τόνος της φωνής και η έκφραση του προσώπου που δείχνουν την ψυχική διάθεση
μου απάντησε με πολύ αυστηρό ύφος
(ειδικότερα) το υπεροπτικό ή σπουδαιοφανές στοιχείο στη συμπεριφορά ενός ανθρώπου
Δε μ' αρέσει αυτός ο άνθρωπος. Έχει πολύ ύφος.

→ δείτε και τη λέξη υφάκι
(λογοτεχνία) ο προσωπικός τρόπος με τον οποίο κάποιος γράφει ή μιλάει
το ύφος του συγγραφέα είναι απλό αλλά γλαφυρό
(γλωσσολογία) η επιλογή του τρόπου γραφής ή ομιλίας ανάλογα με την περίσταση, με το περιβάλλον, το περικείμενο
≈ συνώνυμα: επίπεδο ύφους

ανεπίσημο ύφος: «Μιλάτε συχνά στο τηλέφωνο;»
επίσημο ύφος: «Ομιλείτε, παρακαλώ!»

※ επίσημο, δραματικό, παρωχημένο ύφος: «Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος.» (ραδιοφωνικό μήνυμα του Μακάριου, Ιούλιος 1974)

→ δείτε και τις Υφολογικές κατηγορίες στο Βικιλεξικό