στιλό

Νέα ελληνικά (el)

στιλό < (λόγιο δάνειο) γαλλική stylo^[1] < γαλλική stylographe^[1] < αγγλική stylograph^[2] < style (stylus) < μεσαιωνική λατινική stylus < λατινική stilus^[2] + αρχαία ελληνική γράφω

στιλό ουδέτερο (συνήθως άκλιτο)

(γραφική ύλη) κυλινδρικό σωληνοειδές εργαλείο που καταλήγει σε μια μυτερή άκρη, τροφοδοτούμενη από ένα σωλήνα με μελάνι στο εσωτερικό του, και χρησιμοποιείται στη γραφή ή και το σχέδιο
≈ συνώνυμα: στιλογράφος, πένα
(γραφική ύλη) στιλό διαρκείας: κάθε στιλό που η άκρη του περιέχει μια μικρή μπίλια, με την οποία το μελάνι μεταφέρεται στο χαρτί με συνεχή ροή
⮡ κρατάει σημειώσεις με στιλό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	στιλό	τα	στιλά
γενική	του	στιλού	των	στιλών
αιτιατική	το	στιλό	τα	στιλά
κλητική		στιλό		στιλά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σπανίως κλιτή (λαϊκότροπα, στον προφορικό λόγο ή σε λόγο με χαρακτηριστικό ύφος):
- ※ Η γενιά μου έμαθε καλλιγραφία στο σχολείο. (…) Η κρίση της άρχισε με την έλευση του στιλού διαρκείας. (…) Οι άνθρωποι έπαψαν να ενδιαφέρονται για την καλλιγραφία, αφού ένα χειρόγραφο γραμμένο με στιλό, ακόμα και αν είναι καθαρό, δεν έχει πια ψυχή, στιλ ή προσωπικότητα. (www.enet.gr)
- τα στιλά^[1]