στῦλος
Αρχαία ελληνικά (grc) επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | στῦλος | οἱ | στῦλοι |
| γενική | τοῦ | στύλου | τῶν | στύλων |
| δοτική | τῷ | στύλῳ | τοῖς | στύλοις |
| αιτιατική | τὸν | στῦλον | τοὺς | στύλους |
| κλητική ὦ! | στῦλε | στῦλοι | ||
| δυϊκός | ||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | στύλω | ||
| γεν-δοτ | τοῖν | στύλοιν | ||
| 2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- στῦλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sth₂-u-lo- «πάσσαλος, στύλος» < *steh₂- «στέκομαι». Συγγενές με το σανσκριτικά sthū́ṇā «στύλος, στυλοβάτης» και το αβεστικά stūna-, stunā «ίδιος».[1]
Ουσιαστικό
επεξεργασία
στῦλος, -ου αρσενικό
- (οικοδομική, αρχιτεκτονική) κίονας
- ξύλινος πάσσαλος
- εργαλείο χάραξης (γραφής) πάνω σε πινακίδες με κερί
επεξεργασία
Παράγωγα επεξεργασία
Σύνθετα επεξεργασία
Συγγενικά επεξεργασία
Δείτε επίσης επεξεργασία
- στυλό (νέα ελληνικά)
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
Πηγές
επεξεργασία
- στῦλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- στῦλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.