πανευτυχής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	πανευτυχής	η	πανευτυχής	το	πανευτυχές
γενική	του	πανευτυχούς*	της	πανευτυχούς	του	πανευτυχούς
αιτιατική	τον	πανευτυχή	την	πανευτυχή	το	πανευτυχές
κλητική		πανευτυχή(ς)		πανευτυχής		πανευτυχές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	πανευτυχείς	οι	πανευτυχείς	τα	πανευτυχή
γενική	των	πανευτυχών	των	πανευτυχών	των	πανευτυχών
αιτιατική	τους	πανευτυχείς	τις	πανευτυχείς	τα	πανευτυχή
κλητική		πανευτυχείς		πανευτυχείς		πανευτυχή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πανευτυχής < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική πανευτυχής < παν- + εὐτυχής (ευτυχής)

Προφορά

ΔΦΑ : /pa.ne.ftiˈçis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐νευ‐τυ‐χής

παλιότερος συλλαβισμός : παν‐ευ‐τυ‐χής

Επίθετο

πανευτυχής, -ής, -ές (χωρίς παραθετικά)

• (επιτατικό επίθετο) πάρα πολύ ευτυχισμένος

Συνώνυμα

• ευδαιμονέστατος
• ευτυχέστατος
• πανευδαίμων
• τρισευτυχισμένος

Μεταφράσεις

    πάρα πολύ ευτυχισμένος

αγγλικά : blessed (en) βρετονικά : gwenvidik (br) γαλλικά : bienheureux (fr) εσπεράντο : beata (eo) τουρκικά : musmutlu (tr), çok mutlu (tr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πανευτυχής λέξη του 11ου αιώνα < παν- + εὐτυχής (ευτυχής)

Επίθετο

πανευτυχής, υπερθετικός :  πανευτυχέστατος

1. (επιτατικό επίθετο) πανευτυχής
2. (προσωνυμία) βασιλέων, ευγενών
3. (για νεκρό) αξιομακάριστος
4. (για στρατό) νικηφόρος
5. (για τοξότη) ικανότατος

Κλιτικοί τύποι

• πανευτυχοῦ (αρσενικό, γενική ενικού)

Συγγενικά

• ἁγνοευτυχισμένος
• εὐτυχιάρης
• εὐτυχίτης
• εὐτυχοχαριτωμένος

→ και δείτε τη λέξη εὐτυχής

Πηγές

• πανευτυχής -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].