κύων

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κύων < → δείτε  την αρχαία ελληνική κύων

Ουσιαστικό

κύων αρσενικό ή θηλυκό

• (καθαρεύουσα) → δείτε τη λέξη σκύλος

Εκφράσεις

• τα άγια τοις κυσί

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῠων- κῠον- κῠν-
ονομαστική	ὁ/ἡ	κύων	οἱ/αἱ	κύνες
γενική	τοῦ/τῆς	κυνός	τῶν	κυνῶν
δοτική	τῷ/τῇ	κυνῐ́	τοῖς/ταῖς	κυσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	κύνᾰ	τοὺς/τὰς	κύνᾰς
κλητική ὦ!		κύον		κύνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κύνε
γεν-δοτ	τοῖν		κυνοῖν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κύων < κληρονομημένο από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱwṓ. Συγγενή: σανσκριτική श्वन् (śván), λατινική canis (> γαλλική chien), αγγλοσαξονική hund, αγγλική hound

Ουσιαστικό

κύων αρσενικό ή θηλυκό

1. (ζωολογία) ο σκύλος
2. (μεταφορικά, υβριστικό) σκύλος
3. ο Σείριος (στον αστερισμό του Κυνός)
4. η άρθρωση στον αστράγαλο του αλόγου

Δείτε επίσης

• νεοελληνικές λέξεις με το θέμα κυν- όπως κυνικός, κυνόδοντας, κυνοκέφαλος, κυνομαχία

Πηγές

• «κύων» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «κύων» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.