κυνιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κυνιδεύς	οἱ	κυνιδεῖς
γενική	τοῦ	κυνιδέως	τῶν	κυνιδέων
δοτική	τῷ	κυνιδεῖ	τοῖς	κυνιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κυνιδέᾱ	τοὺς	κυνιδέᾱς
κλητική ὦ!		κυνιδεῦ		κυνιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυνιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		κυνιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυνιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κυν(ός) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

κυνιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ζώο) το νεαρό σκυλί, το σκυλάκι

Πηγές

• κυνιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.