κυνόδοντας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κυνόδοντας	οι	κυνόδοντες
γενική	του	κυνόδοντα	των	κυνοδόντων
αιτιατική	τον	κυνόδοντα	τους	κυνόδοντες
κλητική		κυνόδοντα		κυνόδοντες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

η θέση των κυνόδοντων της άνω γνάθου στην οδοντοστοιχία του ενηλίκου και του παιδιού

κυνόδοντας < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κυνόδους < κυν- (< κύων) + οδοντ- (< ὀδούς) + -ας

κυνόδοντας αρσενικό

(ανατομία) το τρίτο από τη μέση δόντι στην ανθρώπινη οδοντοστοιχία, αυτό που βρίσκεται μεταξύ των τομέων στο κέντρο του στόματος και των προγομφίων· είναι μεγαλύτερο σε ύψος από τα άλλα δόντια και αιχμηρό στην άκρη του

κυνόδοντας