ὀδούς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀδοντ-
ονομαστική	ὁ	ὀδούς	οἱ	ὀδόντες
γενική	τοῦ	ὀδόντος	τῶν	ὀδόντων
δοτική	τῷ	ὀδόντῐ	τοῖς	ὀδοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ὀδόντᾰ	τοὺς	ὀδόντᾰς
κλητική ὦ!		ὀδούς		ὀδόντες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀδόντε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀδόντοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὀδούς' όπως «ὀδούς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀδούς < πρωτοελληνική *odónts < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₃dónts (δόντι). Σχηματισμός ονομαστικής ενικού: ὀδόντ- + -ς (*ὀδόντ-ς) με αποβολή του ντ προ του σίγμα και αντέκταση του ο σε ου

Ουσιαστικό

ὀδούς, -όντος αρσενικό

1. το δόντι
2. οτιδήποτε μοιάζει με δόντι, όπως το δόντι του πριονιού
3. (μεταφορικά) κάτι που προκαλεί ψυχικό πόνο
4. (ανατομία) ο δεύτερος σπόνδυλος του λαιμού

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ὀδών

Συγγενικά

• κῠνόδους
• νωδός
• ὀδοντάγρα
• τριόδους

Εκφράσεις

• ὀδοῦσι καὶ ὄνυξι

Πηγές

• ὀδούς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀδούς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.