θεατής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θεατής	οι	θεατές
γενική	του	θεατή	των	θεατών
αιτιατική	τον	θεατή	τους	θεατές
κλητική		θεατή		θεατές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεατής < αρχαία ελληνική θεατής

Προφορά

ΔΦΑ : /θe.aˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐α‐τής

Ουσιαστικό

θεατής αρσενικό (θηλυκό θεάτρια)

1. που παρακολουθεί ένα θέαμα
2. (συνεκδοχικά) που είναι αμέτοχος σε κάποια ενέργεια

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη θέα

Σύνθετα

• τηλεθεατής

Μεταφράσεις

    θεατής

αγγλικά : spectator (en), onlooker (en), observer (en) γαλλικά : spectateur (fr) γερμανικά : Zuschauer (de) εσπεράντο : spektanto (eo) πολωνικά : widz (pl) ρωσικά : зритель (ru)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

θεατής

• γενική ενικού του θεατή

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	θεατής	οἱ	θεαταί
γενική	τοῦ	θεατοῦ	τῶν	θεατῶν
δοτική	τῷ	θεατῇ	τοῖς	θεαταῖς
αιτιατική	τὸν	θεατήν	τοὺς	θεατᾱ́ς
κλητική ὦ!		θεατᾰ́		θεαταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θεατᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		θεαταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεατής < θεάομαι / θεῶμαι + -τής < θέα

Ουσιαστικό

θεᾱτής αρσενικό (θηλυκό θεάτρια)

1. αυτός που παρακολουθεί, που βλέπει κάτι
2. (ειδικότερα) αυτός που παρακολουθεί κάποια θεατρική παράσταση

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : θεητής

Πηγές

• θεατής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θεατής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.