βότρυς

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	βότρυς	οι	βότρυες
γενική	του	βότρυος & βότρυ*	των	βοτρύων
αιτιατική	τον	βότρυ	τους	βότρυες & βότρυς
κλητική		βότρυ		βότρυες
* νεότερος τύπος
όπως «αρχαιόκλιτα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

βότρυς < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική βότρυς

βότρυς αρσενικό

(λόγιο)
1. (αμπελουργία) τo τσαμπί και ιδιαίτερα το σταφύλι
  ⮡ γλυκός βότρυς
2. (βοτανική) είδος ταξιανθίας με έναν κεντρικό επιμήκη άξονα ο οποίος φέρει έμμισχα μονήρη άνθη
  ⮡ Τα άνθη του φυτού λούπινο διατάσσονται σε βότρυ, σε σχήμα βότρυος.

βότρυς

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	βοτρῠ-
ονομαστική	ὁ	βότρυς	οἱ	βότρυες
γενική	τοῦ	βότρυος	τῶν	βοτρύων
δοτική	τῷ	βότρυῐ̈	τοῖς	βότρυσῐ (ν)
αιτιατική	τὸν	βότρυν & βότρυα	τοὺς	βότρυς & βότρυας
κλητική ὦ!		βότρυ		βότρυες
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βότρυε
γεν-δοτ	τοῖν		βοτρύοιν
Με επιπλέον μεταγενέστερες αιτιατικές. Σπάνια, και ως θηλυκό. Μεταγενέστερο και το ουδέτερο βότρυον, πληθυντικός τα βότρυα.
3η κλίση, Κατηγορία 'βότρυς' όπως «βότρυς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

βότρυς, ήδη ομηρικό < πιθανόν προελληνική ς αρχής ^[1]

βότρυς αρσενικό (αργότερα, σπάνια θηλυκό)

↑ Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

βότρυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
βότρυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.