απαρέμφατο

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	απαρέμφατο	τα	απαρέμφατα
γενική	του	απαρεμφάτου	των	απαρεμφάτων
αιτιατική	το	απαρέμφατο	τα	απαρέμφατα
κλητική		απαρέμφατο		απαρέμφατα
όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

απαρέμφατο < (διαχρονικό) ελληνιστική κοινή ἀπαρέμφατον < ἀπαρέμφατος (αφανέρωτος) < ἀ- στερητικό + παρεμφαίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /a.paˈɾeɱ.fa.to/

συλλαβισμός : α‐πα‐ρέμ‐φα‐το

Ουσιαστικό

απαρέμφατο ουδέτερο

• (γραμματική) ρηματικός τύπος που δε φανερώνει το υποκείμενο ή τον αριθμό του/των προσώπων, αλλά μόνον τον ρηματικό χρόνο και τη ρηματική διάθεση - φωνή

  το "δηλοῦν" είναι αρχαίο απαρέμφατο ενεστώτα της ενεργητικής φωνής του επίσης αρχαίου ρήματος δηλόω-δηλῶ

  το "δηλώσει" είναι το απαρέμφατο της ενεργητικής φωνής του νεοελληνικού ρήματος δηλώνω

  το "δηλωθεί" είναι το απαρέμφατο της παθητικής φωνής του ρήματος δηλώνω

Συγγενικές λέξεις

• απαρεμφατικός

Μεταφράσεις

    απαρέμφατο

αγγλικά : infinitive (en) γαλλικά : infinitif (fr) γερμανικά : Infinitiv (de) ιαπωνικά : 不定詞 (ja) ισπανικά : infinitivo (es) ιταλικά : infinito (it) καταλανικά : infinitiu (ca)

λατινικά : infinitivus (la) πολωνικά : bezokolicznik (pl)