έφορος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	έφορος	οι	έφοροι
γενική	του/της του	εφόρου έφορου	των	εφόρων
αιτιατική	τον/την	έφορο	τους/τις	εφόρους
κλητική		έφορε		έφοροι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έφορος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔφορος. Για τους σύγχρονους όρους, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική percepteur. . Συγχρονικά αναλύεται σε (επί) έφ- + ορ(ώ) + -ος.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.fo.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐φο‐ρος

Ουσιαστικό

έφορος αρσενικό ή θηλυκό

1. (οικονομία, επάγγελμα) που δουλεύει σε μια εφορία ή (κυρίως) είναι προϊστάμενός της
2. προϊστάμενος ή επόπτης μιας υπηρεσίας
3. (ιστορία) καθένας από τους πέντε ενός σώματος αρχόντων στην αρχαία Σπάρτη, ιεραρχικά αμέσως μετά τους βασιλείς, με αρμοδιότητες εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής
4. (θρησκεία) προστάτης (άγιος μονής ή (σπάνιο) πολιούχος

Συγγενικά

• εφορία
• → δείτε τις λέξεις επί και ορώ

Δείτε επίσης

• Έφορος στη Βικιπαίδεια 

• Έφοροι στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    έφορος

αγγλικά : supervisor (en)(1,2), superintendent (en)(1,2), curator (en)(1,2), ephor (en)(3)