έφορος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	έφορος	οι	έφοροι
γενική	του/της του	εφόρου έφορου	των	εφόρων
αιτιατική	τον/την	έφορο	τους/τις	εφόρους
κλητική		έφορε		έφοροι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

έφορος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔφορος. Για τους σύγχρονους όρους, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική percepteur. . Συγχρονικά αναλύεται σε (επί) έφ- + ορ(ώ) + -ος.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.fo.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐φο‐ρος

Ουσιαστικό

έφορος αρσενικό ή θηλυκό

1. (οικονομία, επάγγελμα) που δουλεύει σε μια εφορία ή (κυρίως) είναι προϊστάμενός της
2. προϊστάμενος ή επόπτης μιας υπηρεσίας
3. (ιστορία) καθένας από τους πέντε ενός σώματος αρχόντων στην αρχαία Σπάρτη, ιεραρχικά αμέσως μετά τους βασιλείς, με αρμοδιότητες εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής
4. (θρησκεία) προστάτης (άγιος} μονής ή (σπάνιο) πολιούχος

Συγγενικά

• εφορία
• → δείτε τις λέξεις επί και ορώ

Δείτε επίσης

• Έφορος στη Βικιπαίδεια 

• Έφοροι στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    έφορος

αγγλικά : supervisor (en)(1,2), superintendent (en)(1,2), curator (en)(1,2), ephor (en)(3)