ταλιαδόρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ταλιαδόρος	οι	ταλιαδόροι
γενική	του	ταλιαδόρου	των	ταλιαδόρων
αιτιατική	τον	ταλιαδόρο	τους	ταλιαδόρους
κλητική		ταλιαδόρε		ταλιαδόροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταλιαδόρος < (άμεσο δάνειο) ιταλική tagliatore (κόφτης, αυτός που κόβει) < tagliare (κόβω) < λατινική talio (taliare) < talea. Μορφολογικά αναλύεται σε ταλι(άρω) , ταλι(αρίζω) + -αδόρος. Δείτε και τον τύπο ταγιαδόρος < βενετική tagiador.

Προφορά

ΔΦΑ : /ta.ʎaˈðo.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τα‐λια‐δό‐ρος

Ουσιαστικό

ταλιαδόρος αρσενικό

1. (επάγγελμα, λαϊκότροπο) αυτός που επεξεργάζεται το ξύλο και δημιουργεί ξύλινα αντικείμενα, χρηστικά ή διακοσμητικά

   ⮡  Μετσοβίτες ταλιαδόροι έφτιαξαν το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού του Αγίου Χαραλάμπους στην ιερά μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων.

   ≈ συνώνυμα: ξυλογλύπτης, πελεκάνος, σκαλιστής

2. (χαρτοπαίγνιο) αυτός που έχει την μπάνκα στο χαρτοπαίγνιο «πασέτα»

   παρωχημένη ορθογραφία: ταλιαδῶρος

   ≈ συνώνυμα: μπαγκέρης, «κόφτης»

Άλλες μορφές

• ταγιαδόρος

Συγγενικά

• ταγιάρω
• ταλιάρω
• → και δείτε τις λέξεις τάλια και τάγια

Μεταφράσεις

    ταλιαδόρος

→ δείτε τη λέξη ξυλογλύπτης

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)