παράπληκτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	παράπληκτος	η	παράπληκτη	το	παράπληκτο
γενική	του	παράπληκτου	της	παράπληκτης	του	παράπληκτου
αιτιατική	τον	παράπληκτο	την	παράπληκτη	το	παράπληκτο
κλητική		παράπληκτε		παράπληκτη		παράπληκτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	παράπληκτοι	οι	παράπληκτες	τα	παράπληκτα
γενική	των	παράπληκτων	των	παράπληκτων	των	παράπληκτων
αιτιατική	τους	παράπληκτους	τις	παράπληκτες	τα	παράπληκτα
κλητική		παράπληκτοι		παράπληκτες		παράπληκτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παράπληκτος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παράπληκτος (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική paraplégique) → δείτε τη λέξη παραπληγικός. Μορφολογικά αναλύεται ως παρά- + -πληκτος

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾa.pli.ktos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρά‐πλη‐κτος

Επίθετο

παράπληκτος, -η, -ο

• (ιατρική) άλλη μορφή του παραπληγικός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παραπληγία, παρά και πλήττω

Μεταφράσεις

    παράπληκτος

→ δείτε τη λέξη παραπληγικός

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• «παραπληγικός, επίσης παράπληκτος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	παράπληκτος	τὸ	παράπληκτον
γενική	τοῦ/τῆς	παραπλήκτου	τοῦ	παραπλήκτου
δοτική	τῷ/τῇ	παραπλήκτῳ	τῷ	παραπλήκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	παράπληκτον	τὸ	παράπληκτον
κλητική ὦ!		παράπληκτε		παράπληκτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	παράπληκτοι	τὰ	παράπληκτᾰ
γενική	τῶν	παραπλήκτων	τῶν	παραπλήκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	παραπλήκτοις	τοῖς	παραπλήκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	παραπλήκτους	τὰ	παράπληκτᾰ
κλητική ὦ!		παράπληκτοι		παράπληκτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	παραπλήκτω	τὼ	παραπλήκτω
γεν-δοτ	τοῖν	παραπλήκτοιν	τοῖν	παραπλήκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παράπληκτος < παρά- + -πληκτος

Επίθετο

παράπληκτος, -ος, -ον

1. που τον έχει χτυπήσει μανία

   άλλες μορφές: δωρικός τύπος : παράπλακτος

2. (ιατρική) που είναι παραπληγικός

   ※  τοὺς δὲ παραπλήκτους γίνεσθαι τὰ δεξιὰ ἤ τὰ ἀριστερά (Ιπποκράτης Hp.Aër.10.)

   ≈ συνώνυμα: παραπληκτικός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρά και πλήττω

Πηγές

• παράπληκτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παράπληκτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  Με σημείωση: και μεσαιωνικό.