κλίνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κλίνω < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κλίνω

• για τη γραμματική < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κλίνω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkli.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κλί‐νω

ομόηχο: κλείνω

Ρήμα

κλίνω, πρτ.: έκλινα, αόρ.: έκλινα, μτχ.π.π.: κεκλιμένος χωρίς παθητική φωνή

1. (αμετάβατο) γέρνω, έχω κλίση

   ↪ Διόρθωσε τον πίνακα, διότι κλίνει προς τα δεξιά!

2. (μεταβατικό) ρέπω, τείνω

   ↪ Η άποψή τους έκλινε στη θεσμοθέτηση νέων κανόνων.

Εκφράσεις

• (δεν έχω) πού την κεφαλήν κλίναι
• κλίνω το γόνυ
• κλίνω τον τράχηλο: παραδίνομαι, υποχωρώ

Ρήμα

κλίνω, πρτ.: έκλινα, αόρ.: έκλινα, παθ.φωνή: κλίνομαι, π.αόρ.: κλίθηκα, μτχ.π.π.: κλιμένος

• (γραμματική) σχηματίζω τους τύπους ενός κλιτού μέρους του λόγου

  ↪ να κλίνετε την προστακτική του Αορίστου του ρήματος

Συγγενικά

• αποκλίνω
• δικλίδα
• κλίνη
• κλινική
• κλίση
• κλιτικός
• κλιτός
• πρωτόκλιτος, δευτερόκλιτος, τριτόκλιτος

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

    γέρνω, έχω κλίση

γαλλικά : pencher (fr)

    ρέπω, τείνω

αγγλικά : tend (en) γαλλικά : pencher (fr), être enclin (fr) à

    σχηματίζω τους τύπους ενός κλιτού μέρους του λόγου

αγγλικά : inflect (en), decline (en), conjugate (en) γαλλικά : décliner (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κλίνω < *κλίν-j-ω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *klei-

Ρήμα

κλίνω

• γέρνω

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : κλίννω

Συγγενικά

• κλίμα
• κλῖμαξ
• κλίνη
• κλιντήρ
• κλισία
• κλίσις
• κλισμός

Σύνθετα

• ἀνακλίνω
• ἐγκλίνω
• ἐκκλίνω
• ἐπανακλίνω
• ἐπεγκλίνω
• ἐπεκκλίνω
• ἐπικατακλίνω
• ἐπικλίνω
• κατακλίνω
• μετακλίνομαι
• παρακλίνω
• παρεγκλίνω
• περικλίνω
• ποτικλίνω
• προκατακλίνω
• προκλίνω
• προσανακλίνω
• προσκατακλίνομαι
• συγκατακλίνω
• συγκλίνω
• συμπαρακλίνω
• συνανακλίνομαι
• συνεκκλίνω
• συνεπικλίνω
• ὑπεκκλίνω
• ὑποκατακλίνω
• ὑποκλίνομαι

Κλίση

    κλίνω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας κλῑν- οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ κλίνω κλίνω κλίνοιμι — σὺ κλίνεις κλίνῃς κλίνοις κλῖνε οὖτος κλίνει κλίνῃ κλίνοι κλινέτω ἡμεῖς κλίνομεν κλίνωμεν κλίνοιμεν — ὑμεῖς κλίνετε κλίνητε κλίνοιτε κλίνετε οὗτοι κλίνουσῐ(ν) κλίνωσῐ(ν) κλίνοιεν κλινόντων κλινέτωσαν 2o δυϊκός κλίνετον κλίνητον κλίνοιτον κλίνετον 3o δυϊκός κλίνετον κλίνητον κλινοίτην κλινέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο κλίνειν κλίνων κλίνουσα κλῖνον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔκλινον - - - σύ ἔκλινες - - - οὖτος ἔκλινε - - - ἡμεῖς ἐκλίνομεν - - - ὑμεῖς ἐκλίνετε - - - οὗτοι ἔκλινον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κλινῶ - κλινοῖμι / κλινοίην - σύ κλινεῖς - κλινοῖς / κλινοίης - οὖτος κλινεῖ - κλινοῖ / κλινοίη - ἡμεῖς κλινοῦμεν - κλινοῖμεν - ὑμεῖς κλινεῖτε - κλινοῖτε - οὗτοι κλινοῦσι(ν) - κλινοῖεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλινεῖν κλινῶν κλινοῦσα κλινοῦν Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔκλινα κλίνω κλίναιμι - σύ ἔκλινας κλίνῃς κλίναις / κλίνειας κλῖνον οὗτος ἔκλινε κλίνῃ κλίναι / κλίνειεν κλινάτω ἡμεῖς ἐκλίναμεν κλίνωμεν κλίναιμεν - ὑμεῖς ἐκλίνατε κλίνητε κλίναιτε κλίνατε οὗτοι ἔκλιναν κλίνωσι(ν) κλίναιεν / κλίνειαν κλινάντων / κλινάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κλῖναι κλίνας κλίνασα κλῖναν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ κέκλικα κεκλίκω / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός ὦ κεκλίκοιμι / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός εἴην - σύ κέκλικας κεκλίκῃς / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός ᾖς κεκλίκοις / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός εἴης κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός ἴσθι οὗτος κέκλικε κεκλίκῃ / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός ᾖ κεκλίκοι / κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός εἴη κεκλικώς, κεκλικυῖα, κεκλικός ἔστω ἡμεῖς κεκλίκαμεν κεκλίκωμεν / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα ὦμεν κεκλίκοιμεν / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς κεκλίκατε κεκλίκητε / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα ἦτε κεκλίκοιτε / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα εἴητε/εἶτε κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα ἔστε οὗτοι κεκλίκασι(ν) κεκλίκωσι(ν) / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα ὦσι(ν) κεκλίκοιεν / κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα εἴησαν/εἶεν κεκλικότες, κεκλικυῖαι, κεκλικότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή κεκλικέναι κεκλικώς κεκλικυῖα κεκλικός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐκεκλίκειν - - - σύ ἐκεκλίκεις - - - οὖτος ἐκεκλίκει - - - ἡμεῖς ἐκεκλίκεμεν - - - ὑμεῖς ἐκεκλίκετε - - - οὗτοι ἐκεκλίκεσαν - - -

• Μεσοπαθητικοί τύποι → λείπει η κλίση

Πηγές

• κλίνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλίνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.