conjugate

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
conjugate	conjugates

conjugate ^(en)

1. η αντιστοιχία, συζυγία με κάτι άλλο
2. (οργανική χημεία) το σύζευγμα

Συγγενικά

• conjugation (γραμματική: συζυγία)

Ρήμα

ενεστώτας	conjugate
γ΄ ενικό ενεστώτα	conjugates
αόριστος	conjugated
παθητική μετοχή	conjugated
ενεργητική μετοχή	conjugating

conjugate ^(en)

• (μεταβατικό & αμετάβατο, γραμματική) κλίνω ένα ρήμα

  ⮡  Conjugate the present tense of the verb “αγαπώ”.

  Να κλίνετε τον ενεστώτα του ρήματος “αγαπώ”.

  ⮡  Adverbs don’t conjugate.

  Τα επιρρήματα δεν κλίνονται.

Δείτε επίσης

• decline κλίνω (ονόματα ουσιαστικά ή επίθετα)
• inflect κλίνω (γενικά)

Πηγές

• conjugate - Oxford Learner's Dictionaries