κατάταξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάταξη	οι	κατατάξεις
γενική	της	κατάταξης*	των	κατατάξεων
αιτιατική	την	κατάταξη	τις	κατατάξεις
κλητική		κατάταξη		κατατάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, κατατάξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάταξη < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κατάταξις (< αρχαία ελληνική κατατάσσω < κατά- + τάσσω), σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική classification

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.ta.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐τα‐ξη

Ουσιαστικό

κατάταξη θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του κατατάσσω
  1. η τοποθέτηση κάποιου (προσώπου ή πράγματος) από ένα ευρύτερο σύνολο σε μια σειρά
  2. : ≈ συνώνυμα: ταξινόμηση
  3. η ένταξη κάποιου (προσώπου ή πράγματος) σε μια καθορισμένη κατηγορία
  4. τοποθέτηση, βάλσιμο, θέση
  5. (στρατιωτικός όρος) η εισαγωγή κάποιου στις τάξεις του στρατού

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατατάσσω, κατά και τάσσω

Μεταφράσεις

    κατάταξη

αγγλικά : ranking (en) γαλλικά : 1.2.3. classement (fr) 4. enrôlement (fr)