κατάρρευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάρρευση	οι	καταρρεύσεις
γενική	της	κατάρρευσης*	των	καταρρεύσεων
αιτιατική	την	κατάρρευση	τις	καταρρεύσεις
κλητική		κατάρρευση		καταρρεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, καταρρεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάρρευση < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική κατάρρευ(σις) + -ση < αρχαία ελληνική καταρρέω < κατά- + ῥέω

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.ɾef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τάρ‐ρευ‐ση

Ουσιαστικό

κατάρρευση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του καταρρέω
  1. η πτώση, το πέσιμο, το σώριασμα
  2. το γκρέμισμα ως το έδαφος, η ολοκληρωτική πτώση
  3. (μεταφορικά) η καταστροφή, η αποτυχία, η πτώση
  4. (μεταφορικά) ο ψυχικός κλονισμός, η απώλεια του κουράγιου

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις καταρρέω, κατά και ρέω

Μεταφράσεις

    κατάρρευση

αγγλικά : collapse (en), breakdown (en) γαλλικά : effondrement (fr), écroulement (fr) γερμανικά : Zusammenbruch (de), Kollaps (de)