κάμωμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κάμωμα	τα	καμώματα
γενική	του	καμώματος	των	καμωμάτων
αιτιατική	το	κάμωμα	τα	καμώματα
κλητική		κάμωμα		καμώματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάμωμα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κάμωμα < καμώ(νω) + -μα < κάμνω < αρχαία ελληνική κάμνω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈka.mo.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κά‐μω‐μα

Ουσιαστικό

κάμωμα ουδέτερο συνήθως στον πληθυντικό καμώματα

1. παράξενη έως και ενοχλητική συμπεριφορά

   ≈ συνώνυμα: κατορθώματα (σε ειρωνικό ύφος)

2. νάζι, νάζια
   1. τσαχπίνικη γυναικεία συμπεριφορά με σκοπό την (ερωτική) έλξη

      ≈ συνώνυμα: ερωτοτροπίες, νάζια, πείσματα, σκέρτσα

   2. παιχνιδιάρικη συμπεριφορά παιδιού, μωρού ή ζώου

Παροιμίες

• της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά

Συγγενικά

• καμωματάρης
• καμωματάς
• καμωματής
• καμωματού

→ και δείτε τη λέξη καμώνομαι

• Για το καμωμένος,καμωτός → δείτε τις λέξεις κάμω και κάμνω

Μεταφράσεις

    κάμωμα

γαλλικά : acte (fr), action (fr), exploit (fr)

Πηγές

• κάμωμα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• κάμωμα - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• καμώματα - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

→ ζητούμενο λήμμα

1. (για καρπούς) γίνωμα, ωρίμαση, ωρίμασμα

Πηγές

• κάμωμα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• κάμωμα σελ.3607 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)